Λες λοιπόν ότι θα πρέπει όλοι να λιώσουμε από συγκίνηση για την πράξη των παιδιών, που ήταν κατά πάσα πιθανότητα διαφημιστικό τρυκ του κατηχητή τους, και να ξεχάσουμε τη συστηματική κακοποίηση που γίνεται στο μυαλό των παιδιών στα κατηχητικά; Όπου μαθαίνουν ότι αυτή η ζωή δεν έχει καμιά σημασία και είναι απλά προθάλαμος για την αιώνια ζωή; Ότι λένε και στον ΙΣΙΣ δηλ. με τη διαφορά ότι οι δικοί μας δεν το τερματίζουν...