''Στο κάτω κάτω της γραφής'' είμαι 30 χρονών, οπότε πολύ νέα δεν με λες. Αυτό που με ενόχλησε περισσότερο στην κοπέλα είναι που πάει να ωραιοποιήσει την πιο κοινότοπη πράξη: διατηρεί 3 χρόνια παράνομη σχέση με παντρεμένο με παιδί. Το έχω ξαναπεί και πάντα με μαυρίζουν αλλά δεν με νοιάζει. Πέρα από το πόσο άπιστος και ανήθικος είναι ο άντρας (εξάλλου κι αυτόν τον στόλισα δεόντως) έχει και η γυναίκα αυτή την ηθική ευθύνη γι'αυτό που κάνει. Τι λέει αυτό γι'αυτήν σαν άνθρωπο; Για την αυτοεκτίμηση της και την αυταξία της; Για την γνώμη της για τον ιερό θεσμό της οικογένειας; Για το πώς αντιμετωπίζει ένα παιδί (το παιδί του ανθρώπου που υποτίθεται λατρεύει και το οποίο πληγώνει εν γνώσει της); Γιατί δεν βρίσκει κάποιον αδέσμευτο να κάνει μια φυσιολογική σχέση; Έχει σκεφτεί ότι αν τελικά μείνει μαζί του το πιθανότερο είναι να της κάνει τα ίδια; Και πώς μπορεί να σέβεται έναν άνθρωπο που κοροϊδεύει επί τρία ολόκληρα χρόνια τη γυναίκα του και το παιδί του; Πώς γίνεται να θέλει έναν τέτοιο άνθρωπο -ξεκάθαρα παρτάκια, εγωιστή και άπιστο- δίπλα της;