Διαφωνώ κάθετα με αυτά που γράφεις. Οφείλει η κοινωνία να αγανακτεί, να θυμώνει, να εξοργίζεται, να φανατίζεται αν θες μπροστά σε τέτοια ειδεχθέστατα (αυτό το έστω πολύ μου κλότσησε) εγκλήματα. Γιατί αν η κοινωνία, εμείς δηλαδή, συνεχίζουμε να εξοργιζόμαστε και να λυσσάμε για παραδειγματική τιμωρία τέτοιων τεράτων πάει να πει ότι ακόμα δεν έχουμε γίνει τέρατα εμείς οι ίδιοι. Γιατί αν στέκεσαι με ψυχραιμία μπροστά στο τέρας τότε εσύ έχεις αρχίσει και του μοιάζεις και δεν σου φαίνεται και τόσο φοβερό αυτό που έκανε.