Αχ κ.Ρηγόπουλε, κι έτσι μένω μάλλον μοναδικό δείγμα στην πόλη που χαίρεται όταν ρίχνει καρέκλες και οι άλλοι σιχτιρίζουν, ευγνωμονεί τον καιρό για το τζάμπα μπότοξ όταν έχει κρυο βοριά που παγώνει τα αρνιά, του λείπουν τα μάλλινα κασκόλ και τα σκουφιά που στην Αθήνα έχουν πέσει σε αχρηστία, άσε δε τα γάντια, και βεβαίως αρέσκεται στο μακρύ ταξίδι μέσα στη νύχτα -νύχτα να φέυγω για δουλειά, νύχτα να γυρνάω, εφικτό μόνο στο χαρντκορ χειμώνα σε αυτή την σε λάθος γεωγραφικο πλάτος πόλη. Ουφ, τα είπα.