Πραγματικά δεν καταλαβαίνω το μένος των "όχι". Δεν είναι αυτό αυθαίρετο τσουβάλιασμα που κάνει ο κατά τ'άλλα ορθά σκεπτόμενος φίλος "χρόνος που τα καταστρέφει όλα"(;) Ποιοί είναι δηλ. αυτοί "οι παντρεμένοι που σταματούν (αυτόματα) να συναναστρέφονται εργένηδες μόλις περάσουν την κουλούρα"-μπλιαχ - ξερνάω τώρα - κατινίστικη κι αναχρονιστική έκφραση-; Κάποιοι από τον κύκλο σου, ενδεχομένως; Γιατί εγώ προσωπικά από κάποιους εκ πεποιθήσεως εργένηδες π.χ. μάλλον το αντίστροφο εισπράττω - και δεν τους αδικώ καθόλου γι'αυτό, ειδικά όταν μαζί μας υπάρχουν κ δύο φασαριόζικα πιτσιρίκια. Θεώρησα αν μη τι άλλο άδικο να κάνεις τον αυθαίρετο διαχωρισμό μεταξύ των "καλών" εργένηδων, που δεν ξεγράφουν τους παντρεμένους (με/χωρίς παιδιά) φίλους τους και των "κακών" παντρεμένων, που σταματούν να συναναστρέφονται εργένηδες. Συμβαίνουν/μπορούν να συμβούν και τα δύο. Αυτό όμως έχει να κάνει περισσότερο με τον χαρακτήρα, την ιδιοσυγκρασία των ατόμων, παρά με την ίδια την κατάσταση.