Συμφωνώ με την Α,μπα στο σκέλος "παράτα τον άνθρωπο, δε χρειάζεται δερβέναγα στο βρακί του επειδή εσένα δε σε ικανοποιεί η ζωή του", αλλά δεν είμαι σίγουρη αν σαν απάντηση ανταποκρίνεται στην ερώτηση. Θα συμφωνήσω δηλαδή με κάποιους σχολιαστές ότι πέσαμε να τη φάμε. Για μένα αρχικά το σωστό θα ήταν, εφόσον όπως λες είναι και φίλος σου και άρα έχεις την οικειότητα, σε κάποια φάση που θα έχετε εξομολογητική διάθεση, να τον ρωτήσεις ευθέως "εσύ θα ήθελες κάποια στιγμή να κάνεις οικογένεια ή δε σ' αρέσουν αυτά;" . Εκεί θα καταλάβεις αν είναι από επιλογή ή αν απλά δεν του έτυχε. Έχω κι εγώ μια φίλη πολλά χρόνια μόνη που δε μιλούσε ποτέ γι' αυτά, και αν καμιά φορά της πρότεινα να της γνωρίσω κάποιον τσινούσε κι έλεγε πως δεν είναι άχρηστη, μπορεί και μόνη της. Τελικά μια νύχτα που τα πίναμε μου είπε πως θέλει πολύ να γνωρίσει κάποιον αλλά δεν τυχαίνει κάτι καλό, και από την άλλη δε θέλει να της γνωρίσουμε εμείς γιατί νιώθει άβολα και δεν της αρέσουν τα προξενιά. Εκεί που θα κατέληγα λοιπόν είναι να καταλάβεις τι θέλει ο φίλος σου, όχι για να του λύσεις όλα του τα προβλήματα γιατί μάλλον αν δε θέλει δε μπορείς, αλλά γιατί αν ξέρεις σε τι φάση είναι θα μπορείς να ξέρεις πως να κινηθείς- ανοίξτε ύπουλα τον κύκλο σας ή αφήστε τον ήσυχο κατά περίπτωση. Αυτά.