Είναι σιγουρότατα πολύ "ελληνική" απόψη, αλλά για έναν εντελώς διαφορετικό λόγο από αυτόν που φαντάζεσαι: Η Ελλαδίτσα μας έχει ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ σύγχρονη ιστορία, δεν έχει ούτε είχε αποικίες, δεν συμμετείχε στην βιομηχανική επανάσταση, δεν έχει πρακτικά ανοιχτεί ποτέ στην παγκόσμια αγορά (με εξαίρεση ίσως ναυτιλία και τουρισμό), δεν έχει πλουτοπαραγωγικές πηγές, δεν έχει βιομηχανία και έχει η ίδια μια πολύ μικρή εσωτερική αγορά. Ως εκ τούτου και με τις 2 παραπάνω εξαιρέσεις, αυτή η έρμη χώρα έχει ΕΛΑΧΙΣΤΑ "τζάκια" (aka: ανώτερη τάξη), αποτελεί την εξαίρεση στον "δυτικό" κανόνα και το 95% αυτών που βλέπεις σε Κολωνάκι/Κηφισιά/Πολιτεία κλπ είναι νεόπλουτοι. Καθώς λοιπόν, ο αριθμός και η περιουσία τους είναι εξαιρετικά δυσανάλογα με το μέγεθος της χώρας και αν συνυπολογίσουμε και όλα τα παραπάνω, προκύπτει το αβίαστο συμπέρασμα ότι με καμιά από τις εγχώριες υφιστάμενες παραγωγικές διαδικασίες δεν μπορεί να δικαιολογηθεί αυτό το "excess wealth" και ως εκ τούτου είναι προϊόν ας πούμε... ύποπτων διεργασιών. Πέραν όμως της θεωρίας, όποιος έχει κάνει στην πιάτσα, ξέρει ότι χωρίς να κλέψει (πελάτη, εργαζόμενο, ΦΠΑ, φόρους, ποιότητα υπηρεσίας/προϊόντος), όχι μόνο δεν θα πλουτίσει, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις θα επιβιώσει επιχειρηματικά μετά δυσκολίας. Οι όποιες μεμονωμένες εξαιρέσεις δυστυχώς απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
