Συμφωνώ ως προς το γενικό πλαίσιο, ο αντιφασισμός είναι μια συνεχής προσπάθεια ενδισκοπησης και αυτοβελτίωσης, διαφωνώ ως προς τα παραδείγματα. Το σπερμα του φασισμού τι έχει αυτός που παρκάρει στο πεζοδρόμιο αδιαφορώντας για τα δικαιώματα των άλλων και τα προβλήματα που θα δημιουργήσει και όχι αυτός που θα θυμωσει από την βάρβαρη συμπεριφορά του. Η ένταση του θυμού και η διαχείριση του είναι ένα θέμα αλλά η μετάδοση του φασιστικου ιού θα έχει γίνει μόλις αποφασίσει να αντιδράσει το ίδιο παίρνοντας έτσι την εκδίκηση του. Ο θυμός όμως που θα τον σπρώξει σε μια καταγγελία ή σε συνειδητοποίηση ´ορίστε τι κακό που κάνει αυτό το καθίκι ´ είναι χρήσιμος. Ομοίως η επιθυμία σας/μας να προσφέρουμε καλύτερα εφόδια στα παιδιά μας είναι κι αυτός χρήσιμος γιατί τα προάγει και μαζί μ αυτό την γενική ποιότητα της κοινωνίας, αρκεί όμως την ίδια στιγμή να μην αδιαφορούμε για την πορεία της δημόσιας εκπαίδευσης. Ο σπόρος του φασισμού ναι μεν υπάρχει σε όλους, σε λανθανουσες μορφές κι εκφάνσεις αλλά μόνο η έλλειψη ειλικρινής ενδιαφέροντος για τη κοινωνία είναι που τον θρεφει. Οταν δε η επιθυμία διαρκούς κέρδους κυριαρχεί ως έμμονη τάση τότε ο φασισμός βρίσκει εύφορο έδαφος. Γι αυτό πιστεύω ότι ο νεοφιλελευθερισμος έτσι όπως προωθεί το ατομικό συμφέρον, την απαλλαγή των εχόντων από τις ηθικές και ανθρωπιστικές του ευθύνες έναντι της κοινωνίας είναι ένα προείμιο του φασισμού.