Όπως και να χει, αφού το κεντρικό ζητούμενο είναι το αν θα πρέπει να κλείσουν οι πτωχευμένες τράπεζες και να διαγραφούν τα μη βιώσιμα χρέη με μια παράλληλη συρρίκνωση του ρόλου των κρατικών παρεμβάσεων, τότε γιατί να ενοχλεί έναν νεοφιλελεύθερο από την άλλη το ότι η Γερμανία επιβάλει στην Ευρωζώνη έναν δρόμο που οδηγεί στην ίδια κατεύθυνση κατόπιν μάλιστα και μιας αμετάκλητης εσωτερικής υποτίμησης των εταίρων, αφού η είσπραξη φόρων καί παύουν πλεον να καταλήγουν στα κράτη, αλλά αντιθέτως καί διασώζουν το-σε σχέση με τα μελλούμενα- υπερεθνικό κεφαλαίο, δηλαδή τις ιδιωτικές τράπεζες; Μήπως επομένως το καλύτερο δυνατόν που θα μπορούσε να ελπίζει να πετύχει η νεοφιλελεύθερη πλευρά στο εγχείρημα "διάσωση του Ευρώ" έναντι της διάλυσής του-άν συμφωνήσουμε πως αυτό σημαίνει και διάσωση του ενισχυμένου ρόλου του κεφαλαίου εντός κρίσης- είναι η διάσωση των τραπεζών και ο παραγκωνισμός της Ευρώπης των πολλών αυτοκυρίαρχων κρατών για χάρη μιας Ομόσπονδης Ευρώπης υπό το γερμανικό γράμμα, μιας και η Γερμανία είναι και η κύρια χώρα που συρρικνώνει την περιφέρεια ενώ διασώζει το κεφάλαιο, δηλαδή αναβαθμίζει τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό; Ακόμα δηλαδη και αν αποβούν φαινομενικά άκαρπες οι προσπάθειές της, δηλαδή εν τέλει κλείσουν τράπεζες και διαγραφούν χρέη.Αν ο αντίλογος βρίσκεται στο ότι θα αναβαθμιστεί έτσι και η Γερμανία σε κυρίαρχο μέλος του ομόσπονδου κράτους και ότι αυτό είναι ένα επιθετικό-ιμπεριαλιστικό γερμανικό σχέδιο, τί θα προτιμούσε αντ' αυτού ένας νεοφιλελεύθερος; Την διάσπαση του Ευρώ και την επιστροφή στα πολλα ανταγωνιστικά κράτη με δικό τους νόμισμα και δικαίωμα υποτίμησής τους(δηλαδή επιστροφή στις πολλές εστίες φορολογήσεων του κεφαλαίου και στις κρατιστικές αυτοκυρίαρχες δημοκρατίες);Από την άλλη δεν είναι και λίγο αβάσιμο το δίλημμα αυτό; Διότι, αφού το κλείσιμο τραπεζών και η διαγραφή χρεών είναι ευχητήριο ενός καλού νεοφιλελεύθερου, μιας και δεν διαλύει το ευρώ, πως ακριβως το διαλύει η κυρίαρχη εμμονική πολιτική της Γερμανίας που αποτυχημένα οδηγεί στην ίδια έκβαση;Σάμπως από την άλλη, είμαστε σε ένα στάδιο προ της παγκόσμιας κατάργησης των κρατών και μας διαφεύγει;Οι νεοφιλελεύθεροι, έχουν στα χέρια ένα και μόνο υλικό να διαχειριστούν υπέρ της υλοποίησης της ιδεολογίας τους, εως τώρα.Τα κράτη. Μια ομόσπονδη γερμανική "καλλικρατική" Ευρώπη, είναι το καλύτερο που μπορούν να πετύχουν σήμερα.Γιατί και πώς θα περιμέναμε, ένας νεοφιλελεύθερος να βάπτιζε "δικτατορικοποίηση", το πέρασμα από ένα μοντέλο καπιταλιστικής δημοκρατίας, σε ένα άλλο;Ούτε εντέχνως δεν θα το έλεγε.Ή δεν είστε νεοφιλελεύθερος επομένως, ή νομίζετε ότι είστε:)
