Δημόσια Ιστορία-----------------Όλα τα βιβλία του Χάγκεν Φλάισερ είναι εκλεκτά. Εκείνο όμως που εφάπτεται με το θέμα μας είναι ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΗς ΜΝΗΜΗΣ: Ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος στη Δημόσια Ιστορία (Νεφέλη, 2008).Πρόκειται για μια συγκριτική μελέτης για το πώς διαχειρίζεται εκάστη κοινωνία της μνημη του Β΄ Π. Πολέμου, ουσιαστικά σε όλες τις εμπλεκόμενες χώρες, από την Ευρώπη έως την Απω Ανατολή και την Αμερική.Στη Γερμανία, για παράδειγμα, ακόμη και σήμερα διχάζεται η κοινωνία για το ρόλο της Βέρμαχτ, σε πείσμα των ερευνητών οι οποίοι είναι κατηγορηματικοί για τη συμμετοχή της σε μαζικά εγκληματα.Στη Ρωσία αλλιώς εκλαμβάνεται η Πατριωτικός Πόλεμος και αλλιώς στις Βαλτικές χώρες, όπου ο Ναζισμός ακόμη και σήμερα θεωρείται μικρότερο κακό από σταλινικά στρατεύματα.Ακόμη και στην Ελλάδα, υπαρχει άγνοια για την εγκληματική δράση των ιταλικών στραυτευμάτων που αναλογικά διέπραξαν περισσότερα εγκλήματα (μέχρι το καλοκαίρι του ΄43) και εκτελέσεις, σε σχέσει με τους Ναζί και εκπλησσει τους ερευνητές για την ευκολία με την οποία ακόμη και ο λαός ξέχασε!Το Ολοκαύτωμα, επίσης στη Γερμανία, αντιμετωπίζεται αλλιώς: ενώ κανείς δεν διανοείται να το αμφισβητήσει, ωστόσο επί δεκαετίες αρνήθηκαν να δικαιώσουν τη μνήμη των Ρομά και τον Ομοφιλοφύλων ενώ από τη δεκαετία του ΄90 και μετά, καλλιεργείται συστηματικά ο μύθος του Γερμανού/θύματος των μαζικών συμμαχικών βομβαρδισμών.Να μην αναφέρω την Ιαπωνία η οποία αρνείται να ζητήσει ακόμη και συγγνώμη για τις δεκάδες χιλιάδες Κορεάτισσες που τις μετέτρεψε σε γυναίκες της... ανακούφισης, ούτε τις ΗΠΑ και το γεγονός ότι ήξερα από χρόνια τι συνέβαισε στους ναζιστικούς φούρνους, αλλά...Να μην τα πολυλογώ, η Δημόσια Ιστορία, δηλαδή η εικόνα που επιλέγει μια κοινωνία για το παρελθόν της, ιδίως όταν είναι ένοχο, δεν εξαρτάται καθόλου από την ιστορική έρευνα, αλλά από τη "δημοσιογραφική" προσέγγιση του παρελθόντος που αποβλέπει στην αναπαραγωγή μιας αυτοεικόνας βολικής.Με αυτήν την έννοια, οι εν Ελλάδια ιστορικοί επιστήμονες, ματαιοπονούν όσο και ο απανταχού συνάδελφοί τους, αφού σε συλλογικό επίπεδο, το δικύβευμα δεν είναι τι λέει η έρευνα, αλλά τι θέλουμε υποσευνείδητα να λέμε για εμάς, τους πατεράδες και τους παπούδες μας στα παιδιά μας.Και αυτό δεν πρόκειται να σταματήσει, λέει ο Φλάισερ: "από αυτή την άποψη, το παρελθόν θα έχει πάντα... πολύ μέλλον"Την αγάπη μου στο Νίκο Δημο και τον ανένδοτο μοναχικό αγώνα που δίνει επι μισό αιώναΜε εκτίμηση, Κάπα