@ dim_m 10.5.2013 | 18:12 Θα συμφωνήσω εν μέρει με όσα λες. Απ’ ό,τι καταλαβαίνω , παραπέμπεις σε ένα βεμπεριανό «ιδεότυπο» του κακώς νοούμενου «ελληναρά», ο οποίος είχε ήδη προκαταλείψεις έναντι των αλλοδαπών, ακόμα και πριν αυτοί του δώσουν αφορμή λόγω συμβίωσης. Η διαφωνία μου είναι ότι ελάχιστοι Έλληνες συγκεντρώνουν το σύνολο αυτών των χαρακτηριστικών και απόψεων (αυτή άλλωστε είναι και η έννοια του ιδεότυπου που προσδιορίζει τα οριακά χαρακτηριστικά που κυριαρχούν). Ο αριθμός αυτών των συμπολιτών μας είναι τόσο ασήμαντος, ώστε να απεικονίζει (χωρίς να αντιστοιχεί απόλυτα με) τον πολύ μικρό σκληρό πυρήνα της Χ.Α. Οι υπόλοιποι (δυστυχώς) είτε ψηφίζουν άκρα δεξιά σε ένδειξη διαμαρτυρίας, είτε επειδή ακριβώς η Χ.Α. είναι η μόνη που τείνει ευήκοον ους στα προβλήματά τους (τη στιγμή που οι άλλοι, όπως η Δαμιανίδη, απλά σνομπάρουν εκ του ασφαλούς). Τί θέλω να πώ; Έστω ότι κάποιος πιστεύει ότι την εποχή που εμείς κτίζαμε Παρθενώνες οι άλλοι τρώγαν βελανίδια. Θεωρείς ότι αυτός ο άνθρωπος εξαιτίας αυτής του της άποψης και μόνο, θα αισθάνεται αδικαιολόγητο φόβο έναντι των αλλοδαπών; Ή, ακόμα χειρότερα, ότι θα ασκήσει ρατσιστική βία;; Δέ νομίζω ότι κάτι τέτοιο ισχύει. Και φαντάζομαι ότι δεν θα ισχύει, ακόμα και άν είναι ψηφοφόρος της Χ.Α. Ελάχιστοι (που συγκεντρώνουν πολλά χαρακτηριστικά του ιδεότυπου του ελληναρά) ίσως και να κατέφευγαν στη βία. Αλλά εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε ότι η βία είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο. Δεν ξέρω άν έχεις δεί την ταινία Fight Club του D. Fincher. Σε κάποιο σημείο ο ένας εκ των «δύο» πρωταγωνιστών αναθέτει στα μέλη του Club δουλειά για το σπίτι: Να προκαλέσουν καυγά με κάποιον άγνωστο και να χάσουν. Οπότε σε voice-over εξηγεί: «Now this is not as easy as it sounds. Most people, normal people, do just about anything to avoid a fight.» Ασχέτως ιδεολογίας, η άσκηση βίας είναι δύσκολη υπόθεση για κάποιον που είναι άμαθος σ’ αυτήν.Όντως, και πριν από την κρίση υπήρχαν κάποιοι γραφικοί (και ακόμα λιγότεροι πραγματικά επικίνδυνοι τύποι). Ήταν όμως τόσο λίγοι που δεν απετέλεσαν πρόβλημα. Στη δεκαετία του '80 στη Γλυφάδα ζούσαν έγχρωμοι (όχι μόνο από την αμερικανική βάση, αλλά ακόμα π.χ και από τη Τανζανία). Όπως και Λιβανέζοι που ζούσαν στην ίδια περιοχή, Αρμένηδες στο Δουργούτι, Άραβες και Παλαιστίνιοι σε άλλες συνοικίες, Αιγύπτιοι στα Πατήσια, Αιθίοπες στην Κυψέλη. Πλήθος υποτροφιών δίδονταν (και δίδονται) σε υπηκόους αφρικανικών και αραβικών χωρών και πολλοί μετά τις σπουδές τους παραμένουν στην Ελλάδα (π.χ. ίσως θα έχεις δει τις τελευταίες δεκαετίες στο αστυνομικό δελτίο, τον σεβάσμιο έγχρωμο ιατροδικαστή Θεσσαλονίκης από τη Ζιμπάμπουε). Κανείς ποτέ (ούτε γραφικός, ούτε ρατσιστής) δεν τους ενόχλησε γιατί και σέβονταν τους συνανθρώπους τους και είχαν τις δουλειές τους και τα εισοδήματά τους. Δεν χρειάστηκε να γίνουν ούτε νταβατζήδες, ούτε νταραβεριτζήδες, ούτε μπουκαδόροι. Ήταν όλοι τους άγιοι; Σίγουρα όχι. Αλλά παρουσιάζοντας παραβατική / αντικοινωνική συμπεριφορά σε ποσοστά ανάλογα με αυτά των ντόπιων, δεν έδωσαν το δικαίωμα σε κανέναν να τους στοχοποιήσει. Αντιθέτως, άν πας στο ποίημα με links «Στην Ελλάδα οι μετανάστες φοβούνται περισσότερο απ’ τους ποιητές» (http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/38156 ) και πατήσεις στον σύνδεσμο «Μη χτυπήσει ξαφνικά η πόρτα», θα δεις την Λιλιάνα Σαλίαϊ, εκπρόσωπο του Αλβανικού Φόρουμ να λέει: "Μας λέγανε ότι πίσω από τα σύνορα της Αλβανίας ο κόσμος ήταν στην κυριολεξία ζούγκλα. Μια κοινωνία καπιταλιστική, διεφθαρμένη, με ναρκωτικά, με πορνεία και μαθαίναμε ότι αυτό είναι η δημοκρατία του καπιταλισμού, το χάος. Τότε, λοιπόν, ο κάθε Αλβανός που βγήκε από τις φυλακές είπε μέσα του ότι θα πάω εκεί και θα κάνω ό,τι θέλω, είναι δημοκρατία, άρα και κλέβεις και παίρνεις ναρκωτικά και σκοτώνεις ακόμα. Να ξεκαθαρίσουμε όμως με την εγκληματικότητα. Σκεφτείτε να άνοιγε ξαφνικά ο Κορυδαλλός και να έβγαιναν όλοι έξω. Τι θα γινόταν; Δεν είναι ότι αυτοί ήρθαν και εγκλημάτησαν στην Ελλάδα. Αυτοί τα κάνανε τα εγκλήματα και στην Αλβανία". (Σημ: Αυτό που δεν μας λέει η Λιλιάνα είναι ότι στην Αλβανία όλοι αυτοί σπάγανε πέτρες στα κάτεργα, δεν ήτανε ξαμολυμένοι πχ στην πλατεία Κυψέλης, καλή ώρα). Τί θέλω να πώ; Σίγουρα, η συζήτηση για τη σχέση του ρατσισμού με το μεταναστευτικό μοιάζει με το ερώτημα εάν έκανε το αβγό την κότα ή ή κότα το αβγό. Κρίνοντας όμως από το τί ίσχυε στην Ελλάδα πριν επιπέσουν τα (συγκεκριμένα) στίφη των αλλοφύλων, νομίζω ότι η ξενοφοβία (σε πολύ μεγάλο βαθμό) προκλήθηκε από Α) την οικονομική κρίση.Β) τη συμπεριφορά των πολύ συγκεκριμένων μεταναστών. (Για να αναφέρω το αθωότερο παράδειγμα: Εάν όλα τα παγκάκια της πλατείας ήταν κατηλειμμένα από μετανάστες και μια γριά γυναίκα έψαχνε τόπο να καθήσει, θα ήταν άραγε τοοοόσο μεγάλη θυσία για κάποιον μετανάστη να παραχωρήσει τη θέση του; Άν όχι από σεβασμό, έστω από ωφελιμισμό, έτσι για να κερδίσει τις εντυπώσεις και να μην δώσει λαβές για ξενοφοβικά σχόλια. Δεν ξέρω, προσωπικά, μου ακούγεται απαράδεκτο να παρακαλάει η Δημουλά, 82 χρονών γυναίκα, να της παραχωρηθεί κι’ αυτηνής λίγος χώρος στην πλατεία που μεγάλωσε – και να την κράζουν κι’ από πάνω (εκεί που μας χρώσταγαν, μας πήραν και το βόδι, δηλαδή). Γ) την απόλυτη ανικανότητα του κράτους να διαχειριστεί το πρόβλημαΔ) το σνομπάρισμα και τσουβάλιασμα (από μερίδα του τύπου και των κομμάτων) όσων αντιμετωπίζουν υπαρκτά προβλήματα από τη μετανάστευση (βλ. Δημουλά).
