Ο (αγαπημένος μου) Φρόυντ ούτε που θα σκεπτόταν να αναλύσει 'τα ναρκωτικά'. Ακόμα η Αμερική δεν είχε επιβάλλει τη απαγόρευση, Ο ίδιος έπαιρνε κοκαΐνη κι έδινε και στην αραβωνιαστικιά του.Τη 'μάστιγα', την ενοποίηση σε ένα κοινωνικό γκρουπ την πέτυχαν οι φυλλαδες κι οι νόμοι για άλλες σκοπιμότητες.Σήμερα που αυτά έχουν αποδειχθεί, που ο πόλεμος κατά τον ναρκωτικών έληξε στον πολιτισμένο κόσμο, ανησυχώ όταν έρχονται ψυχίατροι που μελέτησαν πέντε δυστυχισμένες πουτάνες από τη Ρωσία κι άλλους τόσους απόκληρους νεαρούς και έφτιαξαν θεωρία.Η γενίκευση του πένθους που αυτομάτως θυματοποιεί το χρήστη ως τραυματισμένο και τη χρήση ως σύμπτωμα μου φαίνεται ξεπερασμένη.
