Τα στοιχεία σου είναι λάθος Στάθη.-Η αμερικάνικη Vogue χάνει 16-18% πωλήσεων κάθε χρόνο (με ιδανικό ετήσιο στοχο την διατήρηση της ζημιάς σε αυτό το επίπεδο, εκεί έχουμε φτάσει). -Nαι βγάζει το μεγαλύτερο τέυχος της γιατί πουλάει την σελίδα της σχεδόν 70% πιο φτηνά απότι 10 χρόνια πριν, τρεις σελίδες για μία δηλαδή. KAΘΕ χρόνο βγάζει το μεγαλύτερο τεύχος της (σε μια προσπάθεια να καλύψει το συγκεκριμένο τεύχος την ζημιά των επόμενων). -Όσο για τον Εconomist, κατάφερε να έχει μια σταθερότητα αντικαθιστώντας την συμβατική συνδρομή με ψηφιακή χωρίς απώλειες. Στο περίπτερο όμως αποτυγχάνει παταγωδώς.-O τρόπος που κατηγοριοποιείς τον τυπο τύπο είναι λανθασμένος (οι καλοί και οι κακοi) και δεν εξηγεί τι πραγματικά συμβαίνει. Θα ήταν πιο ρεαλιστικό να πουμε πως υπάρχουν 1. οι εκδοσεις πoυ αντέχουν την ψηφιακή μετάβαση, 2. εκείνες που δεν την αντέχουν 3. εκείνες που δεν επιτρέπει το περιεχόμενο τους εξαρχής αυτή τη μετάβαση. -Αυτή η αντοχή έxει να κάνει φυσικά με το περιεχόμενο. Όσο πιο πληροφοριακό/ρευστο το αντικείμενο, τοσο καλύτερα συντονίζεται με την φύση του διαδικτύου. Και τα δύo παραδείγματα περιοδικών που ανέφερες αποτυγχάνουν εξίσου και ηλεκτρονικά (δεν πλησιάζουν ούτε στο μισό τις προσδοκίες τους ή ύπαρξη της ιστοσελίδας τους). Η Vogue δεν αντέχει την μετάβαση στο διαδίκτυο ουτως η άλλως (δεν μπορεί να "μεταφραστεi" η δυναμική του αποκλειστικού trend setter στο διαδίκτυο) ενω ο economist που θα μπορούσε να κάνει αυτή τη μετάβαση, λόγω αργού ρυθμού παραγωγής άρθρων, πάλι δεν είναι συμβατός με την φυσική δυναμική του internet (προσωπική μου γνώμη και λoγω κακού περιεχομένου - τα άρθρα του είναι επιτηδευμένα, τρομοκρατικά και υπερβολικά, αν διαβάσεις ένα περσινό τεύχος αποστασιοποιημένος από την επικαιρότητα γελάς). -H τρίτη κατηγορία είναι τα περιοδικά-μανιτάρια τύπου monocle αλλά και πιο εξειδικευμένα απο αυτό. Eιναι περιοδικά άργού ρυθμού και σαφώς διαβάζονται καλύτερα στο χαρτί. Αντικειμενικά όμως δεν καταφέρνουν να επηρεάζουν παραπάνω από μια στιγμή (τη στιγμή που είναι σχετικά με την πραγματικότητα) και οι πωλησεiς τους δεν εiναι σημαντικες. Ισορροπουν μεταξύ πλασματικού και ρεαλιστικού και κανένα από αυτά δεν έχει καταφέρει να έχει δυναμικότητα πάνω απο μια δεκαετία (δεν καταφέρνουν να ακολουθούν την ωρίμανση του κοινού τους αλλά ούτε τις ανάγκες του νέου κοινού). Oσα επιβιώνουν ακόμα το κάνουν βασισμένα σε υπερκερδοφορία του παρελθόντος και με παμπολλες δυσκολίες. Ίσως καταφέρουν να συντηρήσουν μια αγορά έντυπων, αλλά, για πόσο; Με την αλλαγή των γενιών το χαρτί θα μοιάζει όλο και πιο αλλόκοτο.-Η lifo ανήκει σε μια 4η κατηγορία αυτή του εβδομαδιαιου free press. Για αυτή την κατηγορία ζητούμενο είναι η γρήγορη ανάγνωση και η τoπική πληροφόρηση εν κινήσει. Σε καμία περίπτωση δεν αναπτύσει ο αναγνώστης φετιχισμό ούτε με το χαρτί (συνήθως έχει μια μυρωδιά) ούτε με την αισθητική του (εσεις για λόγους προσωπικούς ψάχνεστε περισσότερο). Aντιθέτως, η γραφιστική ευαισθησία είναι υπερβολή σε αυτές τις περιπτώσεις. Tα free press χρειάζονταi δυνατό περιεχόμενο, πληροφορία και την αναπτυξη σχεσης συνήθειας (habit). Ειναι μια από τις πιο κοντινές σχέσεις ένα μέσο μπορεί να έχει με το κοινό του. -Kατανοώ την ανάγκη σας για ταύτιση με τον "παραγωγικό" (προς το παρόν) τύπο και να διαχωρίζετε τη θέση σας, έχετε όμως πολύ περισσότερες επιλογές. H λογικά σωστή "μετάφραση" της lifo αφορά ξεκάθαρα το mobile internet (που το έχετε παραμελημένο). Eίναι εφικτή, πολύ δημιουργική και βιώσιμη. Mην περιμένετε κάποιο έτοιμο μοντέλο, φανταστείτε και καινοτομήστε, αξίζει τον κόπo. Kαι μην περιμένετε να φουντώσει πρώτα η αγορά, είναι προνόμιο να εργάζεσαι με ηρεμία. -Aλλιως απλώς κάνετε γύρους μη βοηθώντας την αγορά (ως leaders).
