Νομίζω έτσι έλεγε ο γαμπρός του Βαλαβανίδη σε αυτόν και τη σύζυγό του (Νατ. Τσαγκαρισιάνου) κάθε φορά που τον κράζανε, μιας και έπαιζε τον χαζούλη.