Δυστυχώς είτε σε μεγαλύτερο είτε σε μικρότερο βαθμό η σύζυγος αντιμετωπίζεται σαν μια μηχανή παραγωγής μωρών από την οικογένεια του άντρα της. Το ζήτημα δεν είναι κάτι που λύνεται αν και όταν μείνει έγκυος. Και έχω σαν παράδειγμα αυτά που έζησα εγώ όταν χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες έμεινα έγκυος.Ακόμα θυμάμαι την παρεμβατικότητα όλων τους κατά την εγκυμοσύνη: πρόσεχε τί θα φας, τί θα πιείς, μην κουράζεσσαι, μην πας εκεί, μη, μη , μη, κτλ Πράγματα που από κάποιον άλλον ίσως δεν με ενοχλούσαν τόσο, στο βαθμό που υποδείκνυαν ειλικρινές ενδιαφέρον για τον άνθρωπο, δηλαδή εσένα που κυοφορείς. τα ίδια πράγματα όταν προερχόντουσαν από την οικογένειά του τα μισούσα γιατί ένιωθα ότι με αντιμετώπιζαν ως μια σκευοφόρο που φιλοξενεί για 9 μήνες το διάδοχο του μονάκριβού τους. Ξέρω ότι μπορεί να φαίνεται ως ενδιαφέρον αλλά είναι διαφορετικό το ενδιαφέρον μιας πχ συναδέλφου που θα πει "μην κουράζεσαι" από την πεθερά που στο λέει και ξέρεις ότι στο πίσω μέρος του μυαλού της εννοεί "μην κουράζεσαι και θέσεις σε κίνδυνο το πολύτιμο γενετικό υλικό του βλασταριού μου". Έχεις και τις ορμόνες που κάνουν παρτυ, τα δικά σου άγχη για την αλλαγή που έρχεται στη ζωή σου, πολύ θέλει νομίζεις; Και ο σύζυγος που είναι σε όλα αυτά;Το βασικό είναι αυτό που λέει η Λένα: πόσο σε στηρίζει ο άντρας σου, πόσο είσαι εσύ η οικογένειά του πια. Δυστυχως για μένα η περίοδος που έκανα τα παιδιά μου και όσα ακολούθησαν αργότερα, έφερε μια ρωγμή στη σχέση με τον άντρα μου, που δεν ξέρω αν θα κλείσει ποτέ τελείως.Στην περίπτωση της κοπέλας της 2, με αφορμή αυτό το γεγονός, πήρε μια πρόγευση του τί μπορεί να ακολουθήσει και πώς θα το χειριστεί αυτός. Και που είσαι ακόμα. Κριτική στο πώς τα μεγαλώνεις τα παιδιά, τί τα ταίζεις, τί τα ντύνεις και ο κατάλογος δεν έχει τέρμα, λες και εσύ τα αγαπάς λιγότερο από αυτούς. Λες και γεννήθηκε ποτέ ο τέλειος γονιός. Αν δεν μπορεί ο άντρας σου να σταθεί βράχος να σε στηρίξει, να βάλει όρια, βράσε ρύζι.Τί να προτείνεις πια εδώ; Το θεωρώ και λίγο μάταιο γιατί οι περισσότεροι άντρες κάπως έτσι είναι. Και για τα νεότερα κορίτσια, μην ξεγελιέστε από την αγάπη που δείχνουν οι πεθερές στα προεόρτια. Προσωπικά παλαιότερα καμάρωνα για την καλή σχέση που είχαμε την πεθερά μου. Τελικά ίσως είναι και παγίδα, δηλαδή ο άλλος σε παντρεύεται επειδή σε εγκρίνει η μαμά του. Αν λόγου χάρη, παρά τις αντιρρήσεις της μαμάς του εξακολουθούσε να με θέλει, θα ήταν πιο θετικό σημάδι. Αχ βρε 2 τί πήγα και θυμήθηκα, τώρα που τα είχα αφήσει πίσω μου αυτά. Εννοώ ότι με την πεθερά εξομαλυνθηκε η κατάσταση, με το γιό της όμως η πληγή πονάει ακόμα μετά από τόσα χρόνια...