Κι εγώ θα σου πω αγαπητή Μαρία ότι παρόλο που ο πατέρας μου έχει πάρα πολλά ελλατώματα εκτός από προτερήματα, ποτέ ούτε μία φορά στη ζωή μου δεν με έχει κάνει να νιώσω ότι δεν με αγαπάει απεριόριστα και ότι δεν είναι ευτυχισμένος που είμαι κόρη του. Η μάνα μου αντίθετα πολύ σπάνια με έχει κάνει να αισθανθώ ότι με αγαπάει ενώ άπειρες φορές μου έχει δηλώσει απερίφραστα πόσο απογοητευμένη είναι από μένα και πόσο θα προτιμούσε να μην με είχε κάνει για να είχε κάνει καλύτερη καριέρα, πόσο λάθος είναι οι επιλογές μου και πόσο κατώτερη είμαι σαν άνθρωπος, μέτρια σε ομορφιά και νοημοσύνη και καθόλου χαρισματική σε τίποτα. Κι αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Δεν νομίζω ότι θα ήθελες ποτέ το παιδί σου να νιώσει ότι δεν το θέλεις και ότι σε ενοχλεί που υπάρχει γιατί τότε ναι θα έχεις αποτύχει ως μάνα. Σαν άνθρωπο τη βλέπω, με καλά και στραβά, όχι σαν Θεό, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι καλοδέχομαι την κακοποιητική συμπεριφορά της ούτε ότι τη δικαιολογώ.