Κοιτάζω τη σιωπηλή λίμνηΠου το νερό της η πνοή του αέρα ρυτιδώνειΜη γνωρίζοντας αν τα επινοώ όλα εγώΉ εάν όλα ανίδεα είναι.Η λίμνη τίποτα δε λέει. Τ’ αεράκιΣαλεύει, μα δε με αγγίζει.Δεν ξέρω αν είμαι ευτυχήςΟύτε αν επιθυμώ να είμαι.Οι ρυτίδες τρεμουλιάζουν, χαμογελούνΠάνω στα κοιμισμένα νερά.Γιατί να έχω φτιάξει από όνειραΤη μόνη ζωή που έχω;φερναντο πεσοα....συγχαρητηρια εξαιρετο με καλυψες απολυτα!!!
