Μου άρεσε το SATC γι' αυτό που ήταν, όπως μου αρέσει και ο Dexter γι'αυτό που είναι (απλά δύο ακραία παραδείγματα). Η συγκεκριμένη σειρά δεν μου αρέσει καθόλου. Το ότι δεν δείχνει 2μετρες μοντέλες σαν το Melrose Place δεν σημαίνει ότι δείχνει και την καθημερινότητα.Ειδικά η σκηνή στο πρώτο επεισόδιο όπου κάνει σεξ με το wannabe αγόρι της ήταν χάλια. Ήταν ψυχρή, ανέραστη και σαν να έβλεπα Discovery Channel. Ή ρομάντζο ή τσόντα, όχι τέτοιο χάλι. Επίσης, δεν ξέρω σε ποιο σύμπαν οι συζητήσεις μεταξύ φίλων γίνονται στην τουαλέτα, με τουλάχιστον ένα άτομο επί το έργον και κόσμο να μπαινοβγαίνει. Οι διάλογοι είναι συρραφές από ατάκες, στην πραγματική ζωή (που υποτίθεται ότι προβάλουν), κανείς δε μιλάει 24/7 με ατάκες.Το ότι βγαίνει μια φυσιολογική κοπέλα, ούτε όμορφη ούτε αδύνατη, όπως είναι στην καθημερινότητά της, δε σημαίνει αυτόματα ότι είναι και άξια λόγου. Να μη θεοποιούμε τη σιλικόνη, να μη θεοποιούμε όμως και το νερόβραστο απλά γιατί είναι νερόβραστο. Θεωρώ όλο αυτό το στυλ σκηνοθεσίας υπερεκτιμημένο και η "αίσθηση ρεαλισμού" δεν καλύπτει το γεγονός πως σχεδόν όλοι οι εμπλεκόμενοι είναι πιο ατάλαντοι και από τη Ντενίση. Ίσως πρέπει να σκεφτούν οι παραγωγοί του Χόλλυγουντ ότι δεν υπήρξε άλλο SATC γιατί δεν χρειαζόμαστε άλλο SATC. 4 φίλες με τα προβλήματά τους (γκόμενοι, δουλειά, σπουδές, Μανόλος, χαρτζιλίκι), είτε είναι τέλειες είτε είναι καθημερινές, έχει φορεθεί τόσο πολύ προσπαθώντας να εξαργυρώσει την επιτυχία του πρωτότυπου, που πραγματικά καιρός να βρουν κάτι άλλο.Σημείωση: Μπορεί να έβλεπα SATC, αλλά θεωρώ την Κάρρυ Μπράντσω έναν από τους πιο αντιπαθητικούς χαρακτήρες ever. Έπαιρνε πόζα μέχρι και για να ανασάνει και όλος ο κόσμος της ήταν να κυνηγάει 6 σαιζόν τον πλούσιο γαμβρό (sic). Όποιος φτάσει μέχρι εδώ, να σκεπαστεί με το σεντόνι. :-)