Συνήθιζα να αναρωτιέμαι αν οι "θεσμοί" (ας βάλει ο καθένας τον όρο της αρεσκείας του) ζητούσαν μέτρα δύσκολα βραχυπρόθεσμα αλλά αποδοτικά μακροπρόθεσμα, απαραίτητα για τον εκσυγχρονισμό και την μετέπειτα αποδοτικότητα της ελληνικής οικονομίας.Ε, δεν αναρωτιέμαι πια. Οι θεσμοί δεν έχουν σκοπό την (τωρινή ή μελλοντική) ενδυνάμωση της εγχώριας οικονομίας ώστε να ανταπεξέλθει στο χρέος, αλλά την συρρίκνωση της σε τόσο χαμηλά επίπεδα που η ενδεχόμενη χρεοκοπία να μην πτοήσει κανέναν. Η φράση του Τόμσεν "Βαλκάνια είστε, 300 ευρώ μισθός είναι καλά" σε επίσημες συνομιλίες, και η ειρωνική αντιμετώπιση ανθρώπων, όλο και περισσότεροι από τους οποίους ήδη δεν ξέρουν αν αύριο θα έχουν σπίτι για την οικογένεια τους (θα το απέρριπτα ως υπερβολή αν δε το έβλεπα στο κοντινό μου περιβάλλον) είναι αποκαρδιωτική.Καταλαβαίνω όσους φοβούνται για το μέλλον χωρίς συμφωνία. Είναι και η πρώτη φορά όμως που βλέπω την Ευρωπαϊκή Ένωση ως εχθρό και όχι φίλο σε διαφωνία.
