Λογική ασάφεια εδώ vankou. Δεν μπορεί ο διαχωρισμός συνειδητού και μη συνειδητού να είναι μόνο συμβολικός. Αν το συνειδητό δεν μπορεί να επηρεάσει το μη συνειδητό αυτό σημαίνει ότι ίσως(;) λειτουργούν σε διαφορετικά επίπεδα. Πρέπει να είναι σε διαφορετικό επίπεδο. Η διαφορά δεν είναι μόνο αυτή του χρόνου. Δηλαδή το μη συνειδητό αποφασίζει πιο γρήγορα από το συνειδητό ίσως γιατί ο αλγόριθμος που είναι προγραμματισμένος είναι πιο απλός, διαμορφωμένος σε βασικές αρχές επιβίωσης. Αίσθηση κίνδυνου, υποσυνείδητη αντίδραση, ένα δέκατο του δευτερολέπτου. Όταν υπάρχει η "πολυτέλεια" του χρόνου, μπορεί από μισό του δευτερολέπτου μέχρι δεκαετίες, εξαρτάται από το είδος της απόφασης και την προσωπικότητα του ατόμου. Η νοητική επεξεργασία γίνεται πιο πολύπλοκη και παράμετροι υποκειμενικοί (ελεύθερη βούληση) διαμορφώνουν την απόφαση.Οι συνειδητές αποφάσεις δεν είναι πάντα θέμα γονιδίων και εξωτερικών ερεθισμάτων. Όπως είπαμε θα ήταν απλό τότε να προβλέψουμε το αποτέλεσμα γνωρίζοντας τα γονίδια και ρυθμίζοντας τα ερεθίσματα. Όσο και να θέλουν ορισμένοι να έχουν αυτή την εξουσία ποτέ δεν θα είναι η ανθρώπινη σκέψη και δράση απόλυτα ελεγχόμενη από έναν άλλο άνθρωπο. Ο λόγος είναι ότι υπάρχει η ελεύθερη βούληση που σε κάθε στιγμή μπορεί να ανατρέψει την θεωρία.Ο κάθε άνθρωπος έχει μια μοναδική ελεύθερη βούληση. Σε παρόμοια κατηγορία μοναδικότητας είναι το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα. Είναι μοναδικό για τον κάθε άνθρωπο και δεν περιορίζεται από τύπους γονιδίων ή εξωτερικά ερεθίσματα. Είναι τόσο αδύνατο να στοιχειοθετηθεί σε βέβαιες κατηγορίες και να μελετηθεί σαν είδος. Η κάθε πάθηση του ανοσοποιητικού συστήματος έχει σχεδόν μοναδική πορεία στον κάθε άρρωστο από κάθε άλλο άρρωστο. Δεν είναι προβλέψιμη. Παρά του ότι υπάρχει μια μικρή τάση κληρονομικότητας αυτή δεν είναι τις περισσότερες φορές αποδεδειγμένη. Γι' αυτό δεν είναι δυνατόν να προβλέπει η ιατρική επιστήμη, να αναγνωρίζει τις αιτίες αυτών των δυσλειτουργιών ούτε και βέβαια να τις θεραπεύει! Στο Ινστιτούτο Μέντελ στην Ρώμη σε μελέτες ομοζυγωτικών διδύμων δεν υπήρχε ένδειξη ότι αν ο ένας υπέφερε από κάποια πάθηση του ανοσοποιητικού συστήματος ο δίδυμος του θα είχε την ίδια ή άλλη πάθηση του ανοσοποιητικού. Η ελεύθερη βούληση είναι πιο ξεχωριστή σε σύγκριση με αυτή του προηγούμενου παραδείγματος. Δεν υπάρχουν δυο ίδιες ακόμα και στις "αδελφές ψυχές". Όσο πιο ελεύθερο είναι ο άνθρωπος από τα δεσμά των παθών τόσο πιο ελεύθερη είναι η ψυχή.
