Κανείς δε μας σπρώχνει πουθενά. Μόνοι μας πηδάμε στο γκρεμό. Όταν οι προτεραιότητες της κυβέρνησης είναι να ανοίξει ξανά η ερτ-ερτ3, οι φυλακές τύπου γ, η αγορά αεροπλάνων, η απελευθέρωση κρατουμένων και η μεταναστευτική πολιτική αντί για κυνήγι φοροδιαφυγής εφόσον αυτός επιλέχθηκε ως τρόπος για να βρεθούν έσοδα, δε μας φταίνε οι ξένοι αλλά το ξερό μας το κεφάλι (και οι πελατειακές σχέσεις, ενίοτε). Δεν λέω να μην εξετάσει και αυτά τα ζητήματα το κοινοβούλιο, αλλά τα οικονομικά όρια είναι που μας στενεύουν και ήταν ασφυκτικά στενά εξ αρχής. Αν μας κόψουν τη χρηματοδότηση, ούτε ο λαός θα έχει να φάει, ούτε όσοι προσλήφθηκαν, ούτε οι φυλακισμένοι, ούτε οι μετανάστες.
