Φοβάμαι ότι κανείς (πλην ελαχίστων)δεν έχει καταλάβει τι πραγματικά συμβαίνει και που "βρίσκει" η διαπραγμάτευση. Οι εταίροι, παρά τις υποχωρήσεις που ήδη έχουν γίνει από μας, ρίχνουν στο τραπέζι όλο και περισσότερες νέες απαιτήσεις και επιμένουν να δώσουμε νούμερα. Τελευταία απαίτηση να μην υπογραφεί Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, πράγμα που ουδεμία σχέση έχει με τα δημοσιονομικά της χώρας. Επιπλέον καταντήσαμε να μιλάει η Λαγκάρντ για τα βρεφικά γάλατα και να λέει το πλήρως βλακώδες ότι αν τα δώσουμε στα Σούπερ-Μάρκετ θα ... ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας (όσον αφορά τα βρεφικά γάλατα, το κέρδος των Φαρμακείων είναι ελάχιστο, σε σημείο που έχουν προτείνει να τα αναλάβουν οι Παιδίατροι. Μάλιστα, στη Β. Ελλάδα που όντως μπήκαν σε Σουπερ-Μάρκετ, λόγω του 45% κέρδους που έχουν τα ΣΜ τα γάλατα ανέβηκαν έως και 2 ευρώ πάνω). Πρέπει να κατανοήσουμε ότι το πρόβλημα είναι βαθύτατα πολιτικό και καθόλου οικονομικό. Οι "εταίροι" δεν κόπτονται για τα δημοσιονομικά αλλά ουσιαστικά απαιτούν την πλήρη πολιτική υποταγή της Ελλάδας (λέγε με Προτεκτοράτο) με την παντός είδους νομοθεσία να περνάει πρώτα απ' τα χέρια τους. Αυτό είναι κάτι που καμιά ανεξάρτητη χώρα δεν μπορεί να δεχτεί. Και εκεί βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή. Μ' αυτές τις προϋποθέσεις, αποφασίστε εσείς τι είστε διατεθειμένοι να δεχτείτε. Ή, ακόμα καλύτερα, σε τι χώρα θέλετε να ζείτε και με τι είδους ζωή. Γιατί το νόμισμα είναι εργαλείο της οικονομίας και όχι θρησκεία.
