Οι γονείς της είναι μετανάστες ανειδίκευτοι εργάτες, μετά βίας μιλούν ελληνικά για μια στοιχειώδη συνεννόηση, λογικά του χαμηλότερου μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου, που (φαντάζομαι) κύριο μέλημά τους είναι να βγάλουν αρκετά στο μεροκάματο για να ταϊσουν κάθε μέρα την οικογένειά τους. Υποθέτω, πάντα, σε τέτοια κατάσταση φτώχειας και επισφάλειας, του να μην ξέρεις δηλαδή αν θα έχεις 5 ευρώ στην τσέπη την επαύριο να πάρεις ένα ψωμί και ένα γάλα, όλα μα όλα τα υπόλοιπα επιλέγεις (συνειδητά ή υποσυνείδητα λίγη σημασία έχει) να τα παραβλέψεις και να τα αγνοήσεις. Αυτό που θα 'πρεπε να σε απασχολεί, είναι πώς γίνεται σε μια λαϊκή περιοχή, νεαρά παιδιά που φοιτούν σε τεχνική σχολή (δεν σπουδάζουν δηλαδή με την έννοια της ακαδημαϊκής επιμόρφωσης και καλλιέργειας, παρά προετοιμάζονται για το μεροκάματο), παιδιά εργατών, χαμηλόμισθων και ανέργων, λαϊκών καταβολών τέλος πάντων, να τραμπουκίζουν μια συνομήλικη κοπέλα επειδή δεν είναι "μοντέρνα", "είναι ντυμένη σαν γύφτισσα", "δεν είναι βαμμένη και χτενισμένη" κλπ. κλπ.Δεν λέω ότι δεν έχουν ευθύνες οι δικοί της, ή ακόμα περισσότερες οι διδάσκοντες και οι διοικούντες της σχολής της, αλλά καλό είναι να ξεκολλάμε που και που από τον μικρόκοσμό μας, και να προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε πράγματα και καταστάσεις που ενώ τα βλέπουμε μόνο στις ταινίες, συμπολίτες μας τα βιώνουν καθημερινά. Α, και φυσικά να σκεφτούμε κάπου-κάπου πόσο πολύ έχουν αλλοτροιωθεί οι μεταξύ μας σχέσεις, πόσο ψηλά έχουμε ιεραρχήσει τα ρούχα μας και τα γκάτζετ μας και δεν ξέρω 'γω τι και να κοιταχτούμε και στον καθρέφτη.