H φύση του ανθρώπου, που είναι και αυτό που τον ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα ζώα είναι ακριβώς ότι ΜΠΟΡΕΙ να κάνει ορθολογική ανάλυση της όποια κατάστασης.Ο σκύλος μου μου έφαγε τρεις φορές το φορτιστή μου.Την πρώτη δεν τον έπιασα, οπότε δεν είχε καμία συνέπεια. Τις δύο επόμενες όμως τον έπιασα και κατάλαβε πως αυτό που έκανε είναι λάθος και έχει συνέπειες.Αν ο σκύλος μου μπορεί να καταλάβει την έννοια της συνέπειας, τότε μπορούν και οι άνθρωποι.Τα αίτια που οδηγούν τους ανθρώπους στην ακροδεξιά είναι πάντα τα ίδια, φίλε.Φόβος, ρατσισμός, μισαλλοδοξία...Κάποια πράγματα ποτέ δε θα αλλάξουν. Όπως δε θα αλλάξουν και τα ηλίθια μυαλά που εμπιστεύονται ότι οι δημαγωγοί είναι οι σωτήρες τους.Και ναι έχεις δίκιο. Αν υπάρχει στερεό υπόβαθρο, το φαινόμενο θα περιοριστεί σε κάποιους με βαθιά ριζωμένα ψυχολογικά προβλήματα (όπως ήταν πάντα).Το θέμα μου όμως ξέρεις ποιό είναι; Δεν υπάρχει υπόβαθρο. Ούτε και θα υπάρξει ποτέ, όταν 300-500 χιλιάδες άνθρωποι, που τόσα χρόνια ήταν ευτυχισμένοι με τα λεφτά και τα καλά τους, στην πρώτη δυσκολία πήραν τη συνειδητή απόφαση να επιλέξουν το μίσος.Και αυτό, ως Έλληνα, με πονάει. Διπλά γιατί ο παππούς μου παρα λίγο γλίτωσε το θάνατο στα βουνά της Αλβανίας.Το έχω ξαναγράψει σε κάποιο αντίστοιχο θέμα: Η κρίση κάποια στιγμή, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο θα τελειώσει. Αν στην πορεία έχουμε γίνει τέρατα, αυτό θα είναι το πραγματικό κόστος της. Το ότι ξεπουλήσαμε φτηνά την ανθρωπιά μας στον πρώτο αγράμματο που το πούλησε σωτήρας μας, χωρίς να χρησιμοποιήσουμε λίγο το μυαλό μας.Όσο για αυτά που λες για το φόβο, έχεις απόλυτο δίκιο. Όταν τον μετατρέπεις σε μίσος, νιώθεις δυνατός.Το ίδιο όμως συμβαίνει και όταν τον μετατρέψεις σε αγάπη, κατανόηση, ελπίδα και επιθυμία για ουσιαστική προσφορά στους συνανθρώπους σου.Το ότι κάποιοι άνθρωποι συνειδητά επιλέγουν το πρώτο, δε χωράει στο μυαλό μου.Και εγώ έχασα τη δουλειά μου εξ αιτίας της κρίσης, και εγώ δυσκολεύτηκα και αναγκάστηκα να κάνω δουλειές του ποδαριού για να ζήσω, με λογαριασμούς να τρέχουν και φόρους στους φόρους.Δεν πήρα όμως το τσεκούρι να αρχίζω να κυνηγάω Πακιστανούς στην Ομόνοια για να αισθανθώ πιο δυνατός.Και δεν είμαι κάτι ξεχωριστό - αν εγώ μπορώ να πάρω το φόβο μου και να τον κάνω συμπόνοια, ΟΛΟΙ μπορούν.Απλά, κάποιοι, δε θέλουν.Δε με ενδιαφέρει λοιπόν να τους δικαιολογήσω, ούτε να βρω τις αιτίες που οδήγησαν εκεί. Με ενδιαφέρει μονάχα πως η χώρα μου, οι άνθρωποί της δηλαδή, στην πρώτη δυσκολία το γύρισαν στο μίσος, έτσι... γιατί ήταν πιο εύκολο.Και αυτό, ασχέτως αιτιών και δικαιολογιών, συνεχίζει να με πληγώνει αφάνταστα.
