Ωραι τα παραμυθια αλλα δυστυχως η πραγματικοτητα παιρνει παντα τη ρεβανς. Ειναι λυπηρο να μην μπορουν το ονειρα να γινουν πραγματικα αλλα σχεδον παντα ετσι συμβαινει. Και μη νομιζεις πως δεν προτιμω να βγουν αληθινα-σιγουρα το προτιμω. Αλλα ειναι που προτιμω παντα να βλεπω την αληθεια. Ειναι σκληρη, γεγονος αδιαμφισβητητο, ομως αν συμφιλιωθεις μαζι της, θα εισαι περισσοτερο κερδισμενος τελικα.Συνεπως ωραιο και ποιητικοτατο το κειμενο. Αλλα θα ηθελα να διαβασω το επομενο του σε κανα εξαμηνο. Μακαρι-πραγματικα-να παραμεινει και τοτε ιδιο.