Μα και φυσικά και πρέπει να βρεθεί λύση. Πραγματικά λυπάμαι για αυτό το παιδί που θεωρεί ότι ο μόνος τρόπος να ζει κανείς είναι μέσα στο θυμό. Η ζωή κυλάει πιο ουσιαστικά με αγάπη παρά με μίσος. Και ο αγωνιστής δεν χρειάζεται να μισεί, αλλά να πιστεύει. Προσωπικά, συμπαθώ πολύ το Ρωμανό και ελπίζω να βρει την εσωτερική γαλήνη που μοιάζει να αναζητά απεγνωσμένα. Έχοντας πει αυτό, γιατί θέλει την άδεια; Αν είναι για να σπουδάσει, μπορεί να το κάνει και μέσω του Ανοιχτού Πανεπιστημίου (έχει την ειδικότητά του). Αν θέλει για να παίρνει "ανάσες ελευθερίας" - που δεδομένης της ηλικίας του θα μου φαινόταν απόλυτα λογικό - τότε φαίνεται να υπάρχει νομικό ζήτημα. Πώς θα μπορούσε να ξεπεραστεί αυτό; Με το να μην είναι ούτε η μία ούτε η άλλη πλευρά τόσο αδιάλλακτη. Η αδιαλλαξία δεν γεννά εμπιστοσύνη και χωρίς εμπιστοσύνη δεν χτίζεται μακροχρόνια σχέση. Και αν είναι να παρακολουθήσει τέσσερα-πέντε χρόνια τη σχολή, θα πρέπει να χτίσει με το "σύστημα" μια υποτυπώδη σχέση εμπιστοσύνης ώστε και αυτός να αποκτήσει καινούριες γνώσεις και αυτοί που είναι υπεύθυνοι για το σωφρονισμό του να μη φοβούνται ότι θα βρεθούν με καινούρια υπόθεση Ξηρού ή με έναν άνθρωπο που κάθε φορά που θέλει κάτι τους εκβιάζει με απεργία πείνας. Και δυστυχώς η κόντρα έχει φτάσει σχεδόν σε σημείο μη αναστρέψιμο.Το θέμα είναι ότι δεν μοιάζει κανείς να μπορεί να πάρει επάνω του το θέμα της άδειας, γιατί αν το σκάσει ο Ρωμανός, θα χάσει τη θέση του. Και φυσικά είναι εύκολο εγώ, εσύ, ο δήμαρχος Άνω Ραχούλας και τα ΚΑΠΗ Ιωαννίνων (που είμαι σίγουρη ότι σε λίγο θα βγάλουν ανακοίνωση για το θέμα) να βγαίνουμε και να λέμε τη γνώμη μας, αλλά δεν θα έχουμε καμία ευθύνη αν κάτι πάει στραβά.
