Πριν καμια βδομαδα εβλεπα ενα ντοκιματερ με μια οικογενεια που σε ενα μερος που εμοιαζε με παραδεισο καπου σε ενα μακρινο νησι. Ηταν ψαραδες , δεν ηταν πλουσιοι αλλα βγαζαν το ψωμι τους. ευτυχισμενοι. Η κυβερνηση απαγορευεσαι το ψαρεμα για λογους που παντα ειναι ευκολο να βρει η εκαστοτε κυβερνηση οταν θελει. Η οικογενεια καταντησε να ζει κατω απο μια γεφυρα σε μια μεγαλουπολη διπλα σε ενα βρωμικο με αποβλητα ποταμο σε αθλιες συνθηκες προσπαθωντας να βγαλει απο κει μεσα οτι μπορει. Τελικα το νησι εγινε τουριστικο θερετρο γι αυτο απομακρυνθηκαν ολοι οι νομικοι κατοικοι που δεν ενοχλουσαν κανεναν . Απλα ψαρευαν.Απλα ζουσαν. Δεν αρκει κατα τη γνωμη μου να ξερεις να ψαρευεις ειτε μεταφορικα ειτε κυριολεκτικα. Πρεπει να ζεις και σε ενα συστημα μια κοινωνια που ΝΑ ΣΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ και να ''ψαρευεις.''