Το θέμα φιλανθρωπία θα μπορούσαμε να το φιλοσοφήσουμε περισσότερο και από την ίδια τη ζωή. Τι είναι πραγματική φιλανθρωπία, τι είναι σημαντικότερο, το να είσαι φιλάνθρωπος "κρυφά" ή το να εμπνέεις και τους γύρω σου να ακολουθούν το παράδειγμά σου, πότε η φιλανθρωπία είναι πραγματικά ανιδιοτελής κτλ.Η δική μου άποψη όμως είναι πολύ απλή πάνω στο θέμα που θίγεις:Στο συγκεκριμένο θέμα, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.Δε με νοιάζει αν η Βαρδινογιάννη το κάνει για τις φοροαπαλλαγές και όχι από την καλή της την καρδιά, δε με νοιάζει αν οι πολιτικοί το κάνουν για τις ψήφους, αν οι ηθοποιοί και οι τραγουδιστές το κάνουν για να διαφημίσουν έμμεσα τη νέα τους δουλειά. Και γενικά, δε με νοιάζει αν όλοι τους μαζί υποκρίνονται ότι ενδιαφέρονται για το συνάνθρωπό τους. Με ενδιαφέρει τα λεφτά, τα τρόφιμα και ό,τι άλλο συγκεντρώνεται, να φτάνει εκεί που προορίζεται να φτάσει.Αυτό. Και μόνο αυτό.Αν γίνεται αυτό, δε μου καίγεται κυριολεκτικά καρφί σχετικά με το αν είναι πραγματικά αγαθές οι προθέσεις των διασήμων. Έτσι κι αλλιώς τους περισσότερους από αυτούς τους τρώμε στη μάπα ολόκληρη τη χρονιά. Αν μπορούν να παρακινήσουν κάπως τους θαυμαστές τους να βοηθήσουν, τι μας νοιάζει το γιατί το κάνουν;Θα συμφωνήσω, ωστόσο, ότι αυτό που θυμόμαστε τη φιλανθρωπία μόνο τις γιορτές είναι υποκριτικό και λάθος. Όπως και η διαφήμιση των καλλιτεχνών που λαμβάνουν μέρος σε τέτοιες πράξεις και η δημοσιοποίηση του τι ακριβώς έκαναν και για ποιόν.Το γεγονός όμως ότι πρέπει να μας πει π.χ. "η κάθε Μαριάνα" ότι πρέπει να βοηθήσουμε τον πλησίον μας, είναι το βαθύτερο και πιο σημαντικό μέρος του προβλήματος.Αντί λοιπόν να λέμε "μα γιατί οι διάσημοι θέλουν να αυτοδιαφημίζονται μέσα από τη φιλανθρωπία;" μάλλον θα έπρεπε να αναρωτιόμαστε "γιατί θυμόμαστε τη φιλανθρωπία μόνο όταν μας την υπενθυμίσει ο Ρουβάς και η Βαρδινογιάννη;"
