Ευχαριστώ. Χμμ, να σου πω, τα σκέφτηκα αυτά που λες.Για το βουντού δεν φαντάζομαι περίπτωση που να ενδιαφέρει την έννομη τάξη περισσότερο από τα τάματα. Το μόνο που μού 'ρχεται στο μυαλό είναι οι περιπτώσεις εξαπάτησης και εκμετάλλευσης της ανάγκης ευάλωτων ανθρώπων, αλλά αυτό στα τάματα ήδη το αντιμετωπίζουμε πού και πού. Πέρα από τα νομικά, μπορώ να φανταστώ (λέμε τώρα) ανθρώπους να φρίττουν με το βουντού και να αντιδρούν για την εξάπλωση των "πρωτόγονων θρησκειών" και την "αλλοίωση των παραδόσεων του Έθνους" - τέτοιες κριτικές, ωστόσο, είναι συνήθως ούτως ή άλλως υπερβολικές και υπεραπλουστευτικές, τόσο για το αντικείμενο της κριτικής τους όσο και για την εικόνα που διεκδικούν οι επικριτές για τον εαυτό τους (ότι δηλαδή εκπροσωπούν μια αρχαία Ελλάδα γεμάτη μόνο σοφία και έργα τέχνης, και μια Κωνσταντινούπολη που σημαίνει μόνο αυτοκρατορία και δύναμη κλπ).Για τη νηστεία θα σου πω κάτι που θυμάμαι από το κατηχητικό, με επιφύλαξη γιατί δεν είμαι και σίγουρος. Η νηστεία είναι αυτοσυγκράτηση και υπακοή στους κανόνες της εκκλησίας. Η απέχθεια στο φαγητό και, συνεπώς, η τιμωρία του σώματος είναι εσφαλμένη (αμαρτία). Ο πιστός τις ημέρες που δεν είναι ορισμένες για νηστεία (π.χ. μια άσχετη Κυριακή) πρέπει να αρτυθεί, έστω και με λίγο λάδι. Βέβαια όλα αυτά λίγη σχέση έχουν με μια οργανωμένη δημόσια αυτοτιμωρία με γερές δόσεις βίας. Ίσως μόνο στον βαθμό που συμμετέχουν παιδιά ή άλλοι άνθρωποι χωρίς συγκροτημένη προσωπικότητα, ή με ψυχολογικά προβλήματα κλπ, τότε μόνο η αυστηρότητα στην αντίδραση του κράτους μπορεί να είναι ανάλογη.Για τις ταινίες να σου πω την αλήθεια δεν είμαι πολύ διαβασμένος. Ούτε, από την άλλη, εξεγείρομαι και πολύ με τις αποφάσεις, διότι από το πλημμελειοδικείο μέχρι το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο πολλές αποφάσεις ανατρέπονται. Υπάρχουν όμως σημαντικές διαφορές: συνήθως οι υποθέσεις με τα "βλάσφημα" έργα αφορούν μηνύσεις για κακόβουλη βλασφημία (198 ΠΚ - βρίζω δημόσια και "κακόβουλα" το Θεό) ή καθύβριση θρησκευμάτων (199 ΠΚ - βρίζω δημόσια και "κακόβουλα" την Ορθ. Εκκλησία ή άλλη "ανεκτή" θρησκεία). Πρόκειται δηλαδή για "επιθετικά" εγκλήματα που είναι δύσκολο να αποδειχθούν. Επίσης, κατά κανόνα γίνονται σε κλειστές αίθουσες με εισιτήριο, κάτι που δυσκολεύει τα επιχειρήματα του αγανακτισμένου "πιστού".Για τις παρελάσεις να σου πω ότι δεν το βρίσκω αντίστοιχο. Κάπως αντίστοιχη (και αντίστοιχα προβληματική και μάλλον παράνομη) θα ήταν μια οργανωμένη εκδήλωση από πολίτες με όπλα, έστω με άδειες οπλοφορίας και οπλοκατοχής. Οι Ένοπλες Δυνάμεις από την άλλη είναι κομμάτι της νόμιμης λειτουργίας του Κράτους. Και πάντως το άρθρο 11 Σ. αφορά "ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα", δηλαδή αναφέρεται σε ανθρώπους που συνέρχονται για κοινωνικό (και πολιτικό κλπ) σκοπό, να διαδηλώσουν, να διαμαρτυρηθούν, να συζητήσουν, να ψηφίσουν για το σωματείο τους, όχι δηλαδή σε διατεταγμένη υπηρεσία.Με τις κάθε είδους εκδηλώσεις επίδειξης των Ενόπλων Δυνάμεων που δεν σημαίνουν απαραίτητα στρατιωτική ικανότητα, όπως οι παρελάσεις και ιδίως η Προεδρική Φρουρά, έχω προσωπικά αντιρρήσεις, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.
