Ο Δημήτριος ο Φαληρέας, πολιτικός και φιλόσοφος και σημαντική πνευματική μορφή, κυβέρνησε δικτατορικά την Αθήνα διορισμένος από τον Κάσσανδρο και όχι από τον Αλέξανδρο ο οποίος αποκατέστησε σε όλες τις Ελληνικές πόλεις δημοκρατικά πολιτεύματα.Σημειωτέον ότι ο Κάσσανδρος γιος του στρατηγού Αντιπάτρου (του Φιλίππου κ. Αλεξάνδρου και τοποτηρητή της Μακεδονίας κατά την απουσία του Αλεξάνδρου) μετά την διάσπαση του κράτους απέκλεισε τον γιο του Κάσσανδρο από την διαδοχή γνωρίζοντας τί αδίστακτο κάθαρμα ήταν.Πλην όμως ο Κάσσανδρος το πέτυχε.Σε ό,τι αφορά τις υπόλοιπες Μακεδονικές μοναρχίες και τα πολιτεύματα των Ελληνικών πόλεων επίσης πέφτεις έξω στο ότι δεν είχαν δημοκρατία.Η Μακεδόνες δεν ενόχλησαν στην ουσία τους τα δημοκρατικά πολιτεύματα. Τα περιόρισαν μόνο στην εξωτερική πολιτική όχι στην εσωτερική. Παλιός αλλά κλασσικός ο Tarn και πιο εύκολα προσιτός λόγω αγγλικών.Κατά τα άλλα πράγματι η δημοκρατία δεν καταστράφηκε από τον Αλκιβιάδη αλλά από τους ίδιους τους Αθηναίους οι οποίοι αυτοπεριορίστηκαν ήδη πριν την ήττα με την βουλή των 400 και πάντως πριν την επιβολή των 30 τυράννων.Η δημοκρατία πέθανε με στους Αιγός Ποταμούς με την σφαγή των πληρωμάτων.Εν τέλει η απόλυτη δημοκρατία ήταν πάντα το τελευταίο καταφύγιο για την σωτηρία (με την απελευθέρωση των δούλων σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης) σε όλες τις πόλεις, ακόμη και για την Σπάρτη όταν έφθασε στα οικονομικά και κοινωνικά της όρια επί βασιλέως Άγιδος και Κλεομένους.Τέλος, μία αξιοσημείωτη πρόοδο ως προς τους δημοκρατικούς θεσμούς επέδειξε η Αιτωλική Συμπολιτεία, πλην όμως κοντόφθαλμη ως προς την εξωτερική πολιτική της που έφερε τους Ρωμαίους και το πραγματικό τέλος της δημοκρατίας τόσο για την Ελλάδα όσο και για την ίδια την Ρώμη.Πριν επικαλεστούμε την ιστορία να μη βασιζόμαστε στην σχολική κουτσουρεμένη περίληψη.