Την Τσαπανίδου τη συμπαθώ γενικά. Θεωρώ πως είναι αρκετά καλή στον τομέα της, έξυπνη και είναι και μια πολύ όμορφη γυναίκα (κατά την άποψή μου) Αυτό όμως που είπε περί ανδρών, απαιτεί συγγνώμη από μόνο του.Το να λες Ήταν άντρες. Θα τους συγχωρέσεις το γεγονός ότι ήταν άντρες;" είναι μια μεσαιωνική αντίληψη που -θέλω να πιστεύω, άθελά της - η κ. Τσαπανίδου βοηθάει στο να διατηρηθεί.Και είναι ουσιαστικά η γνωστή, ηλίθια άποψη ότι οι άντρες είναι κάφροι, με ανώριμο χιούμορ, γουρούνια που δεν μπορούν να νιώσουν συναισθήματα (εκτός φυσικά από τους γιους, τους μπαμπάδες και τους άντρες της εκάστοτε γυναίκας που το λέει).Και είναι ταυτόχρονα η "αντρική έκδοση" του στερεότυπου που λέει ότι όλες οι γυναίκες είναι πουτάνες (εκτός φυσικά από τη μαμά, την αδερφή και τη γυναίκα μας).Η άποψη αυτή της Τσαπανίδου, προσωπικά ως άντρα, με ενόχλησε πολύ περισσότερεο από το ηλίθιο αστείο της Συντέλειας, όχι γιατί δεν καταλαβαίνω πόσο οδυνηρό μπορεί να είναι ένα τέτοιο "αστείο" αλλά γιατί η κ. Τσαπανίδου διαιωνίζει άθελά της στερεότυπα που δεν ισχύουν και ως μάνα θα ήθελα να κάνει ό,τι μπορεί για να μη χρειαστεί τα παιδιά της στο μέλλον να έρθουν αντιμέτωπα με κάποιο από αυτά τα σκοταδιστικά στερεότυπα.Αυτές οι ιδέες ότι το να κάνεις ή να παλεύεις για το σωστό και το δίκαιο, το να έχεις κατανόηση και ανθρωπιά είναι αποκλειστικό προνόμιο των αντρών ή των γυναικών είναι από αστείες μέχρι επικίνδυνες.Ντροπή να λέμε τέτοια πράγματα το 2012...