Βαγγέλη, βλέπω φωτογραφία στο Άμστερνταμ... Εκεί ρώτησες τι γίνεται στις σχολές ή απλά έκανες τουρισμό;Διάλεξα University of Amsterdam για μεταπτυχιακό με βάση την κατάταξη της σχολής. Πρώτη στην Ευρώπη και έβδομη στον κόσμο στο αντικείμενο που με ενδιέφερε. Θα περίμενε κανείς πως εδώ, σε μια απολύτως νεοφιλελεύθερη χώρα με διακεκριμένες σχολές, δεν υπάρχουν φοιτητικές παρατάξεις και αιώνιοι φοιτητές. Κι όμως, υπάρχουν και τα δύο.Βέβαια, αν κάποιος έχει περάσει έστω έξω από πανεπιστήμιο, θα ξέρει ότι η ενασχόληση με τις φοιτητικές παρατάξεις και η παράταση των σπουδών είναι δύο στοιχεία ανεξάρτητα. Για την ακρίβεια, θυμάμαι πως όσοι ήταν μέσα σε παρατάξεις είχαν σημειώσεις με τη χορηγία της παράταξης και πολλοί καθηγητές ευνοούσαν συγκεκριμένα άτομα στις βαθμολογίες. Κοινώς, ξέρω στόκους κομματόσκυλα που πήραν πτυχίο πριν από εμένα. Μιλώντας από προσωπική εμπειρία, δούλευα πάντα παράλληλα με τις σπουδές και προτεραιότητα μου δεν ήταν να πάρω πτυχίο στα 4 χρόνια, αλλά με βαθμό πάνω από 8. Κοινώς, όταν έχανα μαθήματα λόγω συνεχόμενων καταλήψεων, προτιμούσα να το παρακολουθήσω στο επόμενο εξάμηνο και να γράψω τον βαθμό που θέλω. Πιθανόν αν είχα ασχοληθεί με παρατάξεις, να είχα τις σημειώσεις και τα θέματα χωρίς να έχω πατήσει στη σχολή... Αλλά ο καθένας ορίζει τις προτεραιότητες του και φυσικά υπόκειται τις συνέπειες των αποφάσεων του.