Το ζήτημα για όσους αντιδρούν με το μέτρο δεν είναι ιδεολογικό, ούτε σχετίζεται με επιθυμία η Ελλάδα να παραμένει (και σ' αυτό το θέμα) μια γελοία παγκόσμια πρωτοτυπία. Το θέμα είναι πολύ απλό: Πρόκειται να διαγραφούν από τις λίστες των εκλογέων στις φοιτητικές εκλογές όλοι αυτοί οι γραφικοί που έχουν περάσει από το Πανεπιστήμιο μόνον ελάχιστες φορές (και μόνο για να πετάξουν αυγά στους Καθηγητές ή να κολλήσουν καμία αφίσα). Άν διαγραφούν οι συνταξιούχοι φοιτητές, τότε όλα αυτά τα απίθανα γκρουσπούσκουλα-συνιστώσες αντί να καταγράφουν σημαντικά εκλογικά αποτελέσματα, θα επιστρέψουν στο 0,1% (που είναι και η πραγματική τους δύναμη). Αυτό, σε συνδυασμό με την ηλεκτρονική ψηφοφορία (που θα καταργήσει, σε κάποιο βαθμό, τη βρωμιά και κουρελαρία των φοιτητικών περιπτέρων στην είσοδο οποιουδήποτε ΑΕΙ), θα περιορίσει αντίστοιχα και την άγρα φοιτητών-πελατών - με αντάλλαγμα σημειώσεις, κέρασμα στο κυλικείο ή είσοδο σε πάρτυ/εκδρομές ("που εμείς ξέρεις έχουμε τις καλύτερες γκόμενες, κτλ"). Βέβαια, με το νόμο Διαμαντοπούλου οι φοιτητικές εκλογές παύουν να είναι μέσον κομματοκρατίας και συναλλαγής για την ανάδειξη Πρυτανικών Αρχών. Παρ' όλα ταύτα, δεν τιθεται μόνο εντυπώσεων, καθώς επηρεάζει την εκλογή του φοιτητικού εκπροσώπου, έστω και στο Συμβούλιο Διοίκησης. Άν μιλάμε για λεηλασία των πανεπιστημίων δηλαδή! "Ω Θεέ μου, τί καταστροφή! Χάσαμε τις Ινδίες!!"