"Επειδή δεν είσαι μοναδικός, απίθανος, ανεπαληπτος, κανείς δεν σου χρωστάει τίποτα. Κανένας αφεντικός, γκόμενος, μάνα, πατέρας, ξαδέλφι, φίλος. Σταμάτα να απαιτείς πράγματα γιατί έτσι. Σκέψου τι δίνεις, και αν το δίνεις φτηνά, μάλλον δεν είναι τόσο καλό. Αν όχι, πάλι δεν φταίει κανένας άλλος εκτός απο εσένα."Αυτό δεν το κατάλαβα. Ειδικά όταν μιλάμε για απόλυση. Αλλά και στις διαπροσωπικές σχέσεις, πάλι δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει - ίσως ότι φταίω πάντα και μόνο εγώ κι όχι ένας κακός εργοδότης, μία προβληματική οικογένεια ή ένας εγωιστής φίλος;