τι κρίμα, βλέποντας τον Άσιμο στην ταινία του Ζερβού, να υπενθυμίζεται με αυτόν τον τρόπο ο ενδο-κινηματογραφικός κομπλεξισμός και η κακία μερικών, με το μανδύα του "χαλαρού" και ακομπλεξάριστου χιούμορ... (για όσους καταλαβαίνουν την κινηματογραφική παραπομπή "πρόσφυγας από την Τασκένδη"...)