Ότι υπάρχουν Πανεπιστήμια, στα οποία οι φοιτητές δεν εξετάζονται μέσω γραπτών ή προφορικών εξετάσεων και παίρνουν πτυχίο έτσι, δεν το γνώριζα. Τώρα το έμαθα. Ας αφήσουμε, λοιπόν, στην άκρη τις εξετάσεις και το άγχος. Όταν έρθει η ώρα (με πτυχίο ή χωρίς πτυχίο) να αντιμετωπίσει ένα αφεντικό ή ένα διευθυντή στην εργασία του/της, αυτός ο άνθρωπος που δεν αντέχει την πίεση των εξετάσεων, θα πιεί μερικά χάπια πάλι; Όταν θα φωνάζουν πάνω από το κεφάλι του δέκα πελάτες ή συνάδελφοι ή προϊστάμενοι, πώς ακριβώς θα ανταπεξέλθει; Κι εγώ δυσκολεύτηκα πάρα πολύ στην Τρίτη Λυκείου, λόγω άγχους, αλλά ειλικρινά όσο σκέφτομαι εκείνη την πίεση, σε σχέση με όσα έχω περάσει και στις μεταπτυχιακές μου σπουδές (εκεί είδα τι σημαίνει ΠΙΕΣΗ) και στους εργασιακούς χώρους, όπου βρέθηκα, πραγματικά γελάω. Και όχι επειδή πέρασαν πολλά χρόνια. Επειδή πέρασα (όπως οι περισσότεροι άνθρωποι που εργάζονται) του λιναριού τα πάθη. Είναι μια εξέταση. Δεν είναι το τέλος του κόσμου. Ναι, δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι το ίδιο σκληραγωγημένοι, αλλά ζούμε στην ίδια ακριβώς κοινωνία που δε χαρίζεται (δυστυχώς) σε κανέναν.