Επιτρέψτε μου να ξεκαθαρίσω κάτι, που αφορά σε μία σοβαρή παρανόηση (ανεξάρτητα με το συγκεκριμένο ρεπορτάζ):Οι άστεγοι δεν είναι οι άνθρωποι που απλά δεν έχουν πού να μείνουν ή πού να κοιμηθούν. Πιστέψτε με, αν ήθελαν, κάποιοι από αυτούς - αν όχι αρκετοί - θα μπορούσαν να έχουν ή να βρίσκουν μία στοιχειώδη στέγη, έστω για τον βραδινό ύπνο.Άστεγοι γίνονται και είναι οι άνθρωποι που έχουν μηδενικούς πόρους ζωής. Που δεν έχουν απολύτως τίποτε για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Αυτή η δραματική διαπίστωση αναγκάζει τους ανθρώπους αυτούς να βγουν στο δρόμο. Διαφορετικά (αν υποθετικά παρέμεναν κατά μόνας, σε έναν οποιοδήποτε κλειστό χώρο), θα ήταν σαν φυλακισμένοι σε ένα ιδιωτικό κελί, όπου αργά και σταθερά, θα πέθαιναν από την πείνα και τις ελλείψεις μέσων διαβίωσης.Η πλήρης απώλεια έστω και του ελάχιστου εφοδίου - κυρίως οικονομικού, αφού στην τσέπη τους δεν υπάρχει ούτε ένα ελάχιστο κέρμα - τους ωθεί αναγκαστικά να βγουν στο δρόμο και στην συνάντηση με τους υπόλοιπους "ομοιοπαθείς", ώστε έστω για την αρχή, να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν από κοινού, την τρομακτική αυτή τροπή της ζωής τους.Δεν αναφέρομαι σε χρήστες ουσιών και ψυχικά ασθενείς - οι οποίοι επίσης έχουν δυστυχώς λόγους να προτιμούν το "καταφύγιο" του δρόμου.Σωστά, λοιπόν, από τους διεθνείς οργανισμούς, άστεγος δεν ορίζεται μόνον αυτός που δεν έχει σπίτι (δηλ. τέσσερις τοίχους), αλλά και αυτός που δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε καν τα στοιχειώδη, έστω και μέσα στο σπίτι αυτό (νερό,τροφή θέρμανση κλπ). Αντιλαμβάνεστε οπότε, πόσοι από εμάς είμαστε εν δυνάμει, αυριανοί άστεγοι.