Υπάρχουν όντως μουσεία αφιερωμένα σε πράγματα που είναι γενικά κατακριτέα όπως τα όργανα βασανισμού ή οι παράφρονες εγκληματίες (βλ. madame tussaud's), και που προφανώς δεν παίρνουν θέση υπέρ, αλλά τα παρουσιάζουν σαν κάτι γραφικό. Όταν όμως σ'ένα κράτος φτιάχνεται μουσείο για κάποιο ιστορικό πρόσωπο, που μάλιστα έπαιξε κεντρικό ρόλο στην ιστορία του κράτους αυτού, όπως ο Κεμάλ έπαιξε για τους Έλληνες (πάνω από τους μισούς κατοίκους της Θεσ/κης έχουν προγόνους που ξεσπιτώθηκαν από τον Κεμάλ), η κίνηση σίγουρα δεν είναι ουδέτερη, έχει τουλάχιστον συγχωρετικό χαρακτήρα. Εκτός βεβαια και αν το πρόσωπο παρουσιάζεται ως αρνητικό κ' στηλιτεύονται οι πράξεις του... που δεν νομίζω να ισχύει για την περίπτωση του μουσείου Κεμάλ. Επίσης, όσον αφορά το μουσείο του Εβραϊκου Ολοκαυτώματος που λες, είναι σαφές ότι δεν πρόκειται για μια ουδέτερη "αφήγηση μιας ιστορίας" αλλά ότι τιμά τη μνήμη των θυμάτων