Αυτό το "one night truth" για κάποιον λόγο μου θυμίζει σαν concept την ταινία "Φτηνά Τσιγάρα" του Χαραλαμπίδη. Της δείχνει ποιος είναι χωρίς καμία μάσκα ή σοβαροφάνεια (άνεργος, πολυλογάς, αυθόρμητος, κυνικός) και εκείνη το ίδιο. Περπατάνε στους άδειους δρόμους της Αθήνας αργά το βράδυ (ή πολύ νωρίς το πρωί) , πίνουν καφέ με την ανατολή σε ένα καφέ με θέα την Ακρόπολη, δίνουν άτυπα ραντεβουδάκια σε pet shop με ενυδρεία, σε άδεια λεωφορεία. Ήταν μία νύχτα σαν αυτή που περιγράφει ο εξομ. Δεν ξέρω αν είναι τυχερό που το έζησε έστω και για λίγο ή άτυχος που το έζησε και τελείωσε και ακόμα το θυμάται, πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι και εγώ θα ήθελα να βιώσω κάτι τέτοιο...