Πολύ ρομαντική εξομολόγηση όμως το γεγονός ότι "κόλλησες" εκείνη την στιγμή που λες, κρύβει άλλα πράματα από πίσω. Δεν είχες ξεπεράσει 100% την πρώην σου; Δεν ένιωθες σίγουρος πως σου αρέσει; (επειδή μιλούσατε τόσες ώρες σερί δεν σημαίνει κάτι, στην αρχή υπάρχει ο ενθουσιασμός της νέας γνωριμίας και έχετε και τόσα πράματα να πείτε για να μάθετε ο ένας τον άλλον, αν η ίδια ένταση συνεχιζόταν για μέρες ή και βδομάδες και μετά βίωνες μία αντίστοιχη στιγμή, θα ήταν πιο ξεκάθαρο μέσα σου ότι ναι, σου αρέσει, και δεν πίεσες τον εαυτό σου να την ερωτευτεί απλά για να μην σκέφτεσαι άλλο την πρώην). Το ότι το σκέφτεσαι ακόμη δεν νομίζω να βοηθάει κάπου, κόψατε κάθε επικοινωνία που σημαίνει πως ήταν αμοιβαία η ξενέρα, αλλιώς πολύ απλά, δεν θα έμενε και εκείνη σε εκείνη την στιγμή αλλά θα γύριζε σπίτι της, θα ηρεμούσε όπως και εσύ, και θα τα λέγατε την επόμενη μέρα, και θα υπήρχε και δεύτερο και τρίτο ραντεβού - μη-ραντεβού, άρα και εκείνη ενδεχομένως να παρασύρθηκε από όλο αυτόν τον ενθουσιασμό και όταν κρύωσε η στιγμή εκείνη, μετά κάπως το ξανασκέφτηκε. Εύχομαι να ξαναζήσεις κάτι παρόμοιο κάποια στιγμή και να είσαι σίγουρος όταν θα έρθει αυτή η στιγμή όπως την περιέγραψες. Επειδή αν δεν είσαι σίγουρος εκείνη την στιγμή (που ουσιαστικά όλα τα άλλα χτίζουν σιγά-σιγά εκείνη την στιγμή, σαν μπάντα που παίζει μουσική στο background μόνο και μόνο για να έρθει μετά το σόλο του κιθαρίστα ή του τραγουδιστή για να απογειώσει όλα τα υπόλοιπα, αν το σόλο δεν είναι καλό, τα άλλα ξεχνιούνται, ενώ το ανάποδο όχι) τότε σε κρατάει πίσω κάτι που μόνο εσύ ξέρεις βαθιά μέσα σου που όμως αυτό σημαίνει "δεν θέλω να αφεθώ" ή "δεν νιώθω έτοιμος" ή "έχω ενδοιασμούς". Και αν νιώθεις κάτι από αυτά, ίσως έπεσες στην παγίδα του να ρομαντικοποιήσεις ψυχαναγκαστικά κάτι το οποίο δεν βασίστηκε όντως στον έρωτα αλλά στην πολύ καλή επικοινωνία και τα vibes, άλλο να σου αρέσει πάρα πολύ ένας άνθρωπος και άλλο να τον ερωτευθεις. Αν τον ένιωθες τον έρωτα, κάθε ενδοιασμός, δεύτερη σκέψη, άγχος, υπερανάλυση, οτιδήποτε, θα διαλυόταν την ίδια στιγμή.