Βρίσκω πολλά "παράδοξα" σε αυτά που γράφεις. Πρώτα από όλα, το φλερτ είναι τέχνη. Πώς λοιπόν δεν ξέρεις να φλερτάρεις από τη στιγμή που έχεις φτάσει μέχρι και να κάνεις σεξ με 5 κοπέλες ; Αυτά, δε γίνονται. Όσο και να νοιώθεις θάρρος με κάποια επειδή γνωρίζεστε στο να μιλάς, το φλερτ είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Όσο η μέρα με τη νύχτα. Επειδή στην πρώτη περίπτωση δε φτάνεις μέχρι το σεξ, ενώ στη δεύτερη φτάνεις. Δεν πα να είσαι και ο πιο εμφανίσιμος, δεν πα να αραδιάζεις από ποίηση μέχρι εγκυκλοπαιδικές γνώσεις σε όλα τα ζητήματα · άμα δεν ξέρεις να φλερτάρεις στο κρεβάτι δεν καταλήγεις, όσο και να σε φλερτάρουν οι γυναίκες με τον δικό τους τρόπο. Επειδή το φλερτ είναι μεν "πέσιμο", αλλά πιο διακριτικό και εξεζητημένο · δεν είναι μόνο λέξεις, αλλά και βλέμμα και κινήσεις. Μην εστιάζεις λοιπόν μόνο στα λόγια και μην το ταυτίζεις με το άξεστο και χοντροκομμένο πέσιμο. Μερικές φορές δε χρειάζεται καν να μιλήσεις. Και εφόσον γράφεις ότι μιλάς με αυτές που ξέρεις καλά, ε, κάπου φλερτάρεις. Δεν είσαι πολύ ντροπαλός αλλά λίγο · διαφορετικά δεν θα ήσουν επικοινωνιακός ούτε με τα άτομα που γνωρίζεις καλά... Στη συνέχεια, γράφεις : "Μάλλον έχω και χαμηλή αυτοπεποίθηση διότι οι σχέσεις μου ήταν πάντα κορίτσια κάτω του μετρίου εμφανισιακά, δηλαδή αν τύχει και δείξει το ενδιαφέρον της κάποια όμορφη κοπέλα, πάλι κομπλαρω ακόμα και αν την ξέρω καιρό, ακόμα και αν μου αρέσει πολύ.". Αυτό που σκέφτομαι πέρα από το θέμα "αυτοπεποίθηση", είναι μήπως παράλληλα έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου, τουλάχιστον ως προς το θέμα εμφάνισης · δηλαδή μήπως τελικά και δεν είσαι τόσο εμφανίσιμος όσο θέλεις να πιστεύεις και είναι διαφορετικοί οι λόγοι που τράβηξαν αυτές τις "κάτω του μετρίου εμφανισιακά" κοντά σου. Και γράφω "τουλάχιστον ως προς την εμφάνιση", επειδή αν έχεις μεγάλη ιδέα γενικά και στα υπόλοιπα, δικαιολογείται όχι μόνο το να είσαι υπερβολικά επιλεκτικός με αυτές που θα σε πλησιάσουν, αλλά και να νοιώθεις οδυνηρά μέσα σου το άγχος μήπως και σε απορρίψουν εάν είναι πολύ όμορφες και τις γουστάρεις... Πρόσεξέ το λίγο αυτό και μη δίνεις τόσο μεγάλη βάση στο θέμα εμφάνισης, επειδή το να είσαι επιλεκτικός έχοντας μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου δεν συνεπάγεται και δεν ταυτίζεται απαραίτητα με το ότι "πλημμυρίζεις" μέσα σου από εσωτερική αυτοπεποίθηση (όπως και το αντίθετο) · και είναι ένα λάθος που κάνουν αρκετοί. Το μόνο "κόλπο" που έχω να σου προτείνω μετά από αυτά, είναι να κάνεις τελείως στην άκρη το "overthinking" και να ασχοληθείς λίγο με το θέμα "ενσυναίσθηση" φροντίζοντας να μπαίνεις στη θέση των γύρω σου, ξεχνώντας τον εαυτό σου. Δεν θα σου έλεγα σαν τον ψυχολόγο για βαθειές ανάσες ή να κοιτάζεις γύρω σου, παρά μάλλον να αρχίσεις να ακούς · και να προσέχεις τους άλλους σε αυτά που έχουν να σου πουν, δείχνοντας την ανάλογη ανεκτικότητα και υπομονή εκεί που χρειάζεται. Το πλησίασμα με το άλλο φύλο, ακόμα και με άγνωστές σου, θα ακολουθήσει αυθόρμητα, χωρίς υπολογισμούς και προσυμπληρωμένο σχέδιο. Καλή επιτυχία από εδώ και πέρα !
Βρίσκω πολλά "παράδοξα" σε αυτά που γράφεις.
Πρώτα από όλα, το φλερτ είναι τέχνη. Πώς λοιπόν δεν ξέρεις να φλερτάρεις από τη στιγμή που έχεις φτάσει μέχρι και να κάνεις σεξ με 5 κοπέλες ;
Αυτά, δε γίνονται. Όσο και να νοιώθεις θάρρος με κάποια επειδή γνωρίζεστε στο να μιλάς, το φλερτ είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Όσο η μέρα με τη νύχτα. Επειδή στην πρώτη περίπτωση δε φτάνεις μέχρι το σεξ, ενώ στη δεύτερη φτάνεις. Δεν πα να είσαι και ο πιο εμφανίσιμος, δεν πα να αραδιάζεις από ποίηση μέχρι εγκυκλοπαιδικές γνώσεις σε όλα τα ζητήματα · άμα δεν ξέρεις να φλερτάρεις στο κρεβάτι δεν καταλήγεις, όσο και να σε φλερτάρουν οι γυναίκες με τον δικό τους τρόπο.
Επειδή το φλερτ είναι μεν "πέσιμο", αλλά πιο διακριτικό και εξεζητημένο · δεν είναι μόνο λέξεις, αλλά και βλέμμα και κινήσεις. Μην εστιάζεις λοιπόν μόνο στα λόγια και μην το ταυτίζεις με το άξεστο και χοντροκομμένο πέσιμο. Μερικές φορές δε χρειάζεται καν να μιλήσεις. Και εφόσον γράφεις ότι μιλάς με αυτές που ξέρεις καλά, ε, κάπου φλερτάρεις.
Δεν είσαι πολύ ντροπαλός αλλά λίγο · διαφορετικά δεν θα ήσουν επικοινωνιακός ούτε με τα άτομα που γνωρίζεις καλά...
Στη συνέχεια, γράφεις : "Μάλλον έχω και χαμηλή αυτοπεποίθηση διότι οι σχέσεις μου ήταν πάντα κορίτσια κάτω του μετρίου εμφανισιακά, δηλαδή αν τύχει και δείξει το ενδιαφέρον της κάποια όμορφη κοπέλα, πάλι κομπλαρω ακόμα και αν την ξέρω καιρό, ακόμα και αν μου αρέσει πολύ.".
Αυτό που σκέφτομαι πέρα από το θέμα "αυτοπεποίθηση", είναι μήπως παράλληλα έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου, τουλάχιστον ως προς το θέμα εμφάνισης · δηλαδή μήπως τελικά και δεν είσαι τόσο εμφανίσιμος όσο θέλεις να πιστεύεις και είναι διαφορετικοί οι λόγοι που τράβηξαν αυτές τις "κάτω του μετρίου εμφανισιακά" κοντά σου.
Και γράφω "τουλάχιστον ως προς την εμφάνιση", επειδή αν έχεις μεγάλη ιδέα γενικά και στα υπόλοιπα, δικαιολογείται όχι μόνο το να είσαι υπερβολικά επιλεκτικός με αυτές που θα σε πλησιάσουν, αλλά και να νοιώθεις οδυνηρά μέσα σου το άγχος μήπως και σε απορρίψουν εάν είναι πολύ όμορφες και τις γουστάρεις...
Πρόσεξέ το λίγο αυτό και μη δίνεις τόσο μεγάλη βάση στο θέμα εμφάνισης, επειδή το να είσαι επιλεκτικός έχοντας μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου δεν συνεπάγεται και δεν ταυτίζεται απαραίτητα με το ότι "πλημμυρίζεις" μέσα σου από εσωτερική αυτοπεποίθηση (όπως και το αντίθετο) · και είναι ένα λάθος που κάνουν αρκετοί.
Το μόνο "κόλπο" που έχω να σου προτείνω μετά από αυτά, είναι να κάνεις τελείως στην άκρη το "overthinking" και να ασχοληθείς λίγο με το θέμα "ενσυναίσθηση" φροντίζοντας να μπαίνεις στη θέση των γύρω σου, ξεχνώντας τον εαυτό σου.
Δεν θα σου έλεγα σαν τον ψυχολόγο για βαθειές ανάσες ή να κοιτάζεις γύρω σου, παρά μάλλον να αρχίσεις να ακούς · και να προσέχεις τους άλλους σε αυτά που έχουν να σου πουν, δείχνοντας την ανάλογη ανεκτικότητα και υπομονή εκεί που χρειάζεται.
Το πλησίασμα με το άλλο φύλο, ακόμα και με άγνωστές σου, θα ακολουθήσει αυθόρμητα, χωρίς υπολογισμούς και προσυμπληρωμένο σχέδιο.
Καλή επιτυχία από εδώ και πέρα !