Κοίταξε, δεν έχεις καθόλου άδικο όπως τα βλέπεις. Συμφωνώ μαζί σου · κάπως έτσι τα βλέπω και εγώ. Όμως, μην επιτρέψεις στην απαισιοδοξία και στην κατάθλιψη να κυριαρχήσουν πάνω σου. Πάλεψε για τον εαυτό σου, υιοθετώντας (όπως εγώ) μία πιο "ζαμανφού" προσέγγιση. Για να βοηθήσω πάνω σε αυτό, θα σου πω τα εξής : Οι άνθρωποι, επειδή δεν έβρισκαν δουλειές στην επαρχία, μαζεύτηκαν όλοι σε μεγαλουπόλεις. Κάποιοι λίγοι που τα ψιλοκατάφερναν, έμειναν πίσω. Λόγω αυτού και με τα χρόνια, το επίπεδο ζωής έπεσε και για τους μεν και για τους δε. Στην επαρχία ζουν μέσα στην κατάθλιψη και βαρεμάρα · στις μεγαλουπόλεις ζούμε μέσα στο άγχος, τη μόλυνση, τη βρωμιά, τη βαβούρα, το συνωστισμό - πράγματα που δεν υπάρχουν στην επαρχία και που ήδη γνωρίζεις, ΑΛΛΆ : - Έχουμε μεγάλη ποικιλία στις συναναστροφές μας και περισσότερες εναλλακτικές στα ενδιαφέροντά μας - Έχουμε μικρότερο μέσο όρο ηλικιών, πράγμα που σημαίνει μεγαλύτερη ζωντάνια και ποικιλία, όπως και πλουραλισμό σε διακίνηση ιδεών - Έχουμε περισσότερες πιθανότητες ιδιωτικής ζωής - Πάνω από όλα, καλύτερες υποδομές και ΚΥΡΊΩΣ καλύτερη και πλουσιότερη περίθαλψη. Τα παραπάνω, η επαρχία δεν τα διαθέτει. Εκτός και αν φρόντιζες να πας σε κάποια μεγάλη πόλη της Ελλάδας (πχ Θεσσαλονίκη/Πάτρα), όπου και εκεί όμως, η διαφορά σε σχέση με την Αθήνα είναι χτυπητή. Εσύ, ανήκεις σε αυτούς που προτίμησαν να θυσιάσουν τα καλά μιας μεγαλούπολης όπως αυτά που έγραψα πιο πάνω, ώστε να ζήσεις μία πιο ήσυχη και ισορροπημένη ζωή κοντά στη φύση. Νέος είσαι, η ηλικία που έκανες το βήμα στο επέτρεψε. Για να στο πάω σε ένα άλλο άκρο ώστε να το καταλάβεις, θα μπορούσες να εκπαιδεύσεις από πιο μικρός τον εαυτό σου στο να μπορεί να ζήσει σαν ερημίτης, ώστε αν δεν είχες μεγάλη ανάγκη τις κοινωνικές επαφές, να καταφέρνεις να ζήσεις μόνος σου, μακριά από τον πολιτισμό. Το πόσο θα ζήσεις, πόσο θα γερνούσες και πόσο θα δυσκολευόσουν όσο περνούσαν τα χρόνια, σε εκείνη την επιλογή δεν θα σε ένοιαζε. Σε κάθε περίπτωση, τα χρόνια για όλους μας περνάνε. Και το παράδειγμα που έγραψα πιο πάνω, ίσως σε βοηθήσει να φιλοσοφήσεις την τωρινή κατάστασή σου περισσότερο. Είτε στην επαρχία, είτε σε μεγαλούπολη, στην Ελλάδα βρίσκεσαι. Και η Ελλάδα, συνολικά είναι χάλια. Μόνο για τον ήλιο μας περηφανευόμαστε. Προσπάθησε να το φιλοσοφήσεις ώστε να βρεις τί είδους ζωή είναι αυτή που σου ταιριάζει περισσότερο · αυτή που κάνεις και που θα συνεχίσεις να κάνεις ή μήπως κάποια άλλη. Και αν δεις ότι δεν υπάρχουν για σένα άλλες εναλλακτικές, ίσως σταματήσει να σου κακοφαίνεται και να γκρινιάζεις, αλλά θα προσαρμοστείς εκεί που βρίσκεσαι.
Κοίταξε, δεν έχεις καθόλου άδικο όπως τα βλέπεις. Συμφωνώ μαζί σου · κάπως έτσι τα βλέπω και εγώ.
Όμως, μην επιτρέψεις στην απαισιοδοξία και στην κατάθλιψη να κυριαρχήσουν πάνω σου. Πάλεψε για τον εαυτό σου, υιοθετώντας (όπως εγώ) μία πιο "ζαμανφού" προσέγγιση.
Για να βοηθήσω πάνω σε αυτό, θα σου πω τα εξής :
Οι άνθρωποι, επειδή δεν έβρισκαν δουλειές στην επαρχία, μαζεύτηκαν όλοι σε μεγαλουπόλεις. Κάποιοι λίγοι που τα ψιλοκατάφερναν, έμειναν πίσω.
Λόγω αυτού και με τα χρόνια, το επίπεδο ζωής έπεσε και για τους μεν και για τους δε. Στην επαρχία ζουν μέσα στην κατάθλιψη και βαρεμάρα · στις μεγαλουπόλεις ζούμε μέσα στο άγχος, τη μόλυνση, τη βρωμιά, τη βαβούρα, το συνωστισμό - πράγματα που δεν υπάρχουν στην επαρχία και που ήδη γνωρίζεις, ΑΛΛΆ :
- Έχουμε μεγάλη ποικιλία στις συναναστροφές μας και περισσότερες εναλλακτικές στα ενδιαφέροντά μας
- Έχουμε μικρότερο μέσο όρο ηλικιών, πράγμα που σημαίνει μεγαλύτερη ζωντάνια και ποικιλία, όπως και πλουραλισμό σε διακίνηση ιδεών
- Έχουμε περισσότερες πιθανότητες ιδιωτικής ζωής
- Πάνω από όλα, καλύτερες υποδομές και ΚΥΡΊΩΣ καλύτερη και πλουσιότερη περίθαλψη.
Τα παραπάνω, η επαρχία δεν τα διαθέτει. Εκτός και αν φρόντιζες να πας σε κάποια μεγάλη πόλη της Ελλάδας (πχ Θεσσαλονίκη/Πάτρα), όπου και εκεί όμως, η διαφορά σε σχέση με την Αθήνα είναι χτυπητή.
Εσύ, ανήκεις σε αυτούς που προτίμησαν να θυσιάσουν τα καλά μιας μεγαλούπολης όπως αυτά που έγραψα πιο πάνω, ώστε να ζήσεις μία πιο ήσυχη και ισορροπημένη ζωή κοντά στη φύση.
Νέος είσαι, η ηλικία που έκανες το βήμα στο επέτρεψε.
Για να στο πάω σε ένα άλλο άκρο ώστε να το καταλάβεις, θα μπορούσες να εκπαιδεύσεις από πιο μικρός τον εαυτό σου στο να μπορεί να ζήσει σαν ερημίτης, ώστε αν δεν είχες μεγάλη ανάγκη τις κοινωνικές επαφές, να καταφέρνεις να ζήσεις μόνος σου, μακριά από τον πολιτισμό.
Το πόσο θα ζήσεις, πόσο θα γερνούσες και πόσο θα δυσκολευόσουν όσο περνούσαν τα χρόνια, σε εκείνη την επιλογή δεν θα σε ένοιαζε.
Σε κάθε περίπτωση, τα χρόνια για όλους μας περνάνε. Και το παράδειγμα που έγραψα πιο πάνω, ίσως σε βοηθήσει να φιλοσοφήσεις την τωρινή κατάστασή σου περισσότερο.
Είτε στην επαρχία, είτε σε μεγαλούπολη, στην Ελλάδα βρίσκεσαι. Και η Ελλάδα, συνολικά είναι χάλια. Μόνο για τον ήλιο μας περηφανευόμαστε.
Προσπάθησε να το φιλοσοφήσεις ώστε να βρεις τί είδους ζωή είναι αυτή που σου ταιριάζει περισσότερο · αυτή που κάνεις και που θα συνεχίσεις να κάνεις ή μήπως κάποια άλλη.
Και αν δεις ότι δεν υπάρχουν για σένα άλλες εναλλακτικές, ίσως σταματήσει να σου κακοφαίνεται και να γκρινιάζεις, αλλά θα προσαρμοστείς εκεί που βρίσκεσαι.