Ωραία η αφήγηση σου.Πασπαλισμενη με μπόλικο ρομαντισμό!Αναρωτιέμαι όμως από που έβγαλες το συμπέρασμα,πως είναι πιο ευτυχισμένοι;Μπορεί απλώς,επειδή τους ενώνει αυτή η κοινή μοίρα αναγκαστικά να πορεύονται μαζί.Κατι που κατά τη δική μου οπτική,μόνο αξιοζήλευτο δεν είναι.Πιστευω πως ο καθένας από εμάς,πρέπει να δημιουργεί τέτοιες συνθήκες στη ζωή του ,ώστε να μπορεί να έχει επιλογές.Οχι να είναι κατά ανάγκην με κάποιον.
Και γιατί πιάνεις τα άκρα;Δεν υπάρχει η μέση οδός;Όσο δυστυχης νοιώθει κάποιος που ενώ έχει τα πάντα,νοιώθει ανικανοποίητος,άλλο τόσο(και πιστεύω χειρότερα) νοιώθει και αυτός που δεν έχει ούτε τα απαραίτητα
Βάλε λίγο ρεαλισμό στη ζωή σου!