Ήταν δύο άστεγοι που δεν είχανε να φάνε παρά μόνο αποφάγια κάτω από μία σκισμένη ομπρέλα και βρεχόντουσαν...
Έψαχναν για φαγητό στα σκουπίδια, είχαν όμως και στην τσάντα περίσσευμα να ταΐζουν τις αδέσποτες γάτες της γειτονιάς για να μην αναγκάζονται και αυτές να ψάχνουν στα σκουπίδια...
Φύλαγαν όμως στην τσάντα και επιδόρπια · φρούτα και κονσέρβες, που αφού τους ακολούθησες ως το πάρκο, τους είδες που τα μοιράστηκαν με τα περιστέρια και με τον πιστό μας φίλο μόλις σταμάτησε η βροχή...
Αγκαλιάστηκαν μετά · πολύ ρομαντικό και εσύ τους προσπέρασες...

Αν μία στις εκατό όλα αυτά είναι αλήθεια, κρίμα που δεν τους πλησίασες να τους προσφέρεις και εσύ κάτι · αν όχι χρήματα, έστω ένα τσιγάρο ή μία καλή κουβέντα. Και τα δύο, τα έχει ανάγκη ο άστεγος.
Εγώ στη θέση σου αυτό θα έκανα αντί να έρχομαι εκ των υστέρων να ηθικολογώ εδώ πάνω στο ίντερνετ ή στο πώς συνδέουμε την έννοια της αγάπης.
Και δεν θα το θεωρούσα αγένεια και έλλειψη σεβασμού, αλλά δείγμα ανθρωπιάς.
Ελπίζω τουλάχιστο, να τάισες κανένα αδέσποτο εκείνη τη μέρα.