Καλή αφηγήτρια της μοίρας σου... κι εγώ καλός θεατής της παράστασης. Έχεις κάνει σπουδές, κάνεις μεταπτυχιακό και κάθεσαι και λες ότι όλα είναι αχρείαστα επειδή δεν έχεις σχέση; Θα στο πω στα ίσια αλλά αδικείς τον εαυτό σου. Έχεις κάτι που χτίζεται μέρα με τη μέρα και δεν το βλέπεις, επειδή περιμένεις να έρθει κάποιος να στο επικυρώσει. Αν βαραίνεις κάθε μέρα με τα ίδια, η διάθεση δεν αλλάζει by default. Πήγαινε σε διαιτολόγο. Εκείνος θα σου πει "τόσο τρως, τόσο κινείσαι", και ακολούθησέ το με ευλάβεια, κάθε μέρα. Είτε κουρασμένη, στεναχωρημένη, βαριεστημένη, και να γδέρνεσαι από ανάγκη σαν να σε πήραν χαμπάρι.
Μη ρωτάς κανέναν, μη στήνεις κανέναν. Ξεκινάς και συνεχίζεις, αλλά μόνο με δίαιτες τη μοναξιά δεν τη σβήνεις. Τη σβήνεις όταν πάρεις απόφαση να κάνεις κάτι για σένα και να το πας μέχρι τέλους. Θα σε κρατήσει όρθια. Μετά κοιτάς και τον περίγυρο, ή τον απομακρύνεις αν δε σου κάνει.