Ορισμένοι, νομίζουν ότι επειδή θα πάνε επαρχία θα ζήσουν στον παράδεισο. Ξεχνάνε ότι πέρα από την όμορφη Φύση υπάρχουν βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις δεκαετιών που δεν αλλάζουν. Τί να τον κάνεις τον ήλιο,τη θάλασσα και τον καθαρό αέρα όταν δεν τα πας καλά με τους γείτονές σου και όταν οι περισσότεροι σε βλέπουν σαν τον "ξένο" που πήγε εκεί για να τους αρπάξει τη μπουκιά από το στόμα. Κατάθλιψη σε πιάνει αργά ή γρήγορα.
Ζητάς συμβουλές. Καμμία δεν είναι εγγύηση απόλυτης επιτυχίας · όλα εμπεριέχουν κάποιο ρίσκο και πρέπει να έχεις στο μυαλό σου και "Plan B" για την περίπτωση που τα πράγματα δεν πάνε καλά, επειδή τα χρόνια περνούν.
Στη θέση σου, εγώ σε άλλη χώρα δεν θα πήγαινα. Θα προσπαθούσα να επανασυνδεθώ σε πρώτη φάση με κάποιους δικούς μου ανθρώπους - αν είχα, για να με στηρίξουν κυρίως ψυχολογικά, που το κρίνω απαραίτητο. Θα κοίταζα να πάω σε μία μεγάλη πόλη και όχι μικρή επαρχία, όπου οι άνθρωποι δε σε κοιτούν απαραίτητα με μισό μάτι και που θα μπορούσα όποτε θέλω να περνάω και απαρατήρητος ως προς το κουτσομπολιό. Οι πόλεις που αναφέρεις, νομίζω είναι αρκετά καλά παραδείγματα. Θα ενημερωνόμουν από πριν σε ποια από αυτές υπάρχει ζήτηση και επαγγέλματα για τις δεξιότητες που έχω. Θα άφηνα το ερωτικό στην άκρη προσωρινά και θα έδινα το βάρος στον βιοπορισμό μου. Και αν έβλεπα στο τέλος πως ό, τι και να κάνω δε βγαίνει η πασιέντζα, θα ξαναγύριζα στα πάτρια εδάφη (Αθήνα) ακόμα και αν δεν ήθελα.