Nefeligeretis
8.12.2022 | 02:54

Με τη τέχνη ασχολούμαι χρόνια, καλά το κατάλαβες και με κάποια συγκεκριμένα πράματα από αυτή. Ακόμα μαθαίνω τεχνικές και εμπλουτίζω το ενδιαφέρον μου. Δεν ξέρω πως να τους αναζητήσω. Φαντάζομαι θα μου πεις μέσω σόσιαλ, σε ομάδες facebook σίγουρα θα υπάρχουν αντιστοίχως άτομα που έχουν ίδια ενδιαφέροντα. Δεν διαφωνώ, απλά δεν έχω σόσιαλ και δεν μου αρέσουν. Είχα παλιά και το διέγραψα. Θα μπορούσε όμως να λειτουργήσει αν δοκίμαζα. Δεν με τραβά ο τρόπος όμως επειδή δεν έχω καλή ανάμνηση από αυτά. Τελοσπάντων. Η κοινωνικοποίηση μέσω εργασίας βοηθά κάπως να μην κλείνεσαι, αλλά και πάλι για δουλειά πηγαίνεις και όχι για να βρεις σύντροφο ή φιλίες. Αυτά προκύπτουν αν είναι και συνάδουν και οι συγκυρίες της ζωής. Εμένα βασικά μου κάνει καλό που γράφω έστω και εδώ και μιλάω με ανθρώπους ανταλλάσσοντας απόψεις. Νιώθω λιγότερο μόνη. Το καλύτερο πιστεύω πως είναι το δια ζώσης να γνωρίσει κανείς κάποιο σύντροφο να ταιριάξει. Αλλά τα ουρανοκατέβατα που αναφέρεις ή αυτά που βλέπουμε να γίνονται στα έργα από το πουθενά, αποτελούν μια μούφα στη πραγματική ζωή. Και πάλι σκέφτομαι πως και να μην έβρισκε κανείς σύντροφο ποτέ στη ζωή του θα έπρεπε να συνεχίζει να ζει και να μην περιμένει από κάποιον/α να τον/την σώσει. Δεν μπορείς να μην υφίστασαι δηλαδή. Τώρα επειδή ο κόσμος είναι κακός και κουτσομπόλης επί τω πλείστο, σε επηρεάζει ώρες ώρες με τη κριτική του και σε ρίχνει ψυχολογικά. Εμένα όχι βασικά, αλλά οι σκέψεις που σου δημιουργούνται ότι μπορεί να σε σχολιάζουν. Για τη γυναίκα γενικά είναι πιο επίπονο γιατί η θέση της είναι πιο δύσκολη και αγχωτική αν δεν έχει κάνει ακόμα κάποια πράματα και έχει περάσει τα 30.
Πλάκα πάντως θα είχε να έπεφτε κάποιος με το αλεξίπτωτό του τυχαία από τον ουρανό στη ταράτσα του σπιτιού σου. Θα ήταν όντως ουρανοκατέβατος! Και να γεννιόταν ένας έρωτας από το πουθενά. χαχαχαχα