@τυχαίος περαστικός
Θαύμαζα ανέκαθεν τους ανθρώπους που βγάζουν τον εαυτό τους για φαγητό σε ένα εστιατόριο ή τον πάνε να παρακολουθήσει μια ταινία. Μετά η ζωή τα έφερε έτσι που ακολούθησα το παράδειγμα τους. Και όσο αξιοθαύμαστο και αν είναι, πραγματικά είναι δύσκολο να γνωρίσεις κάποι@ έτσι, γιατί πολύ απλά η πλειοψηφία βλέποντας την εικόνα ενός ανθρώπου να τρώει ή να πίνει το ποτό του μόνος, μάλλον τον θεωρεί διαταραγμένο ή cringe που λέει και ο dude. Οπότε ναι, αν δεν έχεις ήδη έναν κύκλο γνωριμιών, είναι έως και απίθανο να γνωρίσεις κόσμο. Απ'την άλλη, κάπως ουτοπικά αρέσκομαι να πιστεύω πως ό,τι είναι να έρθει, θα έρθει την κατάλληλη στιγμή. Ακόμα και εκεί που πίνεις το ποτό μόν@ ή ακόμα και από την πρώτη στιγμή που θα φτιάξεις λογαριασμό σε κάποια εφαρμογή γνωριμιών. Σημασία έχει ως τότε να έχεις φτάσει εσύ εκεί που θα ήθελες να είσαι και να έχεις "δουλέψει" με τον εαυτό σου, ώστε αυτή η γνωριμία(όποιου είδους) να έρθει ως επιστέγασμα της προσπάθειας σου και να μην καταλήξει να καλύπτει κάποιο κενό ή να λάβει τη μορφή εξάρτησης, κάτι που διαβάζουμε επίσης πολύ συχνά εδώ.
Γι'αυτό εγώ επιμένω στον κορμό, του οποίου τη συνταγή ο dude κρατάει μυστική, και όπως σε κάθετι στη ζωή μου, δεν κάνω διακρίσεις ούτε στα γλυκά. Τα τρώω και με πολλή ζάχαρη και χωρίς. Απλά τα πρώτα δίνουν τη δυνατότητα να φας περισσότερο :)