Σεβαστή η άποψη αλλά εάν η συγκατοίκηση είναι θάνατος και ο καθένας σπιτάκι του, τότε πως το "μαζί" και το είμαστε "ένα", θα μπορέσει να δώσει "λύσεις" απέναντι σε οτιδήποτε προκύπτει ή θα προκύψει ή/και να μπορέσει το ζευγάρι από κοινού να αντιμετωπίσει τις φοβίες που έχει. Πως θα μπορέσει να τα αντιμετωπίσει και να προχωρήσει σε μια κοινή πορεία ζωής;