Από τη μια είναι κατανοητός ο προβληματισμός σου, δεν μπορεί κανείς να σου χτυπάει στα μούτρα μια απόφασή σου που πήρες κάποτε στο παρελθόν (ειδικά εφόσον δεν σ' επηρεάζει αρνητικά στο παρόν) και να σου ζητάει και τα ρέστα. Κι από την άλλη, δεν μπορείς ν' αποποιείσαι τελείως την ευθύνη, λες κι είσαι διχασμένη προσωπικότητα. Μπορείς απλώς να μπεις στον τρόπο σκέψης που είχες τότε και να εξηγήσεις ότι είχες την τάδε λογική και, στην τελική, μακροπρόθεσμα σε ωφέλησε. (Εδώ που τα λέμε, συναντάς πολλούς περισσότερους ανθρώπους που τα βρόντηξαν όλα χάριν μιας σχέσης που τότε νόμιζαν για τέλεια, παρά όσους έβαλαν το πάθος τους πάνω από τη σχέση και σήμερα ζουν μια χαρά.) Πάνω απ' όλα να παραμένεις στωικός αν αρχίζουν και σε ρωτούν για κάτι στο παρελθόν, δηλαδή ούτε να παρασέρνεσαι από το μένος ν' αποποιείσαι πλήρως την ευθύνη για την απόφαση που κάποτε πήρες, αλλά ούτε και να υπερασπίζεσαι το λάθος σου σα να το ξανάκανες σήμερα.